Kristin Hannah is misschien wel mijn favoriete auteur van romans. Zij stelt mij nooit teleur en haar verhalen zijn elke keer weer zo ontroerend. Als de wolven huilen is ook echt weer een pareltje.
‘Ellie kreeg een raar gevoel in haar maag. Ze was geen fantasierijke of bijgelovige vrouw, maar op dit moment, gezeten op deze bank, starend naar dit smerige, broodmagere kind met haar witte wolvenjong, voelde ze een soort ontzag.
De blik van het meisje zocht en vond de hare. Die prachtige, mysterieuze blauwgroene ogen leken alles te zien.’
Flaptekst
‘In het ruige noordwesten van Amerika ligt het Olympic National Forest – ruim een miljoen hectare aan ondoordringbare duisternis en onvoorstelbare schoonheid. Uit dit diepe woud verschijnt op een dag een zesjarig meisje. Ze draagt een wolvenjong op haar arm, kan niet praten, en er is geen enkele aanwijzing over haar identiteit.
Dr. Julia Cates was een beroemde kinderpsychiater, tot een schandaal haar carrière ruïneerde. In ongenade keert zij terug naar Rain Valley, het stadje in de staat Washington waar ze is opgegroeid. Hier komt Julia in aanraking met het meisje uit het woud, dat zij Alice noemt. Ze is vastbesloten om Alice uit haar isolement en angst te halen. Maar om haar te bereiken moet Julia achter de waarheid van Alice’s verleden zien te komen. De schokkende ontdekkingen stellen Julia’s vertrouwen en kracht op de proef, terwijl ze worstelt om een thuis te vinden voor Alice – en voor zichzelf.’
Mijn mening
Ik heb al veel boeken van Kristin Hannah gelezen en er is nog geen boek voorbij gekomen dat mij niet geraakt heeft. De vergeten vrouwen kwam vorig jaar uit en daar heb ik ook zo van genoten. Als de wolven huilen is misschien nog mooier. Hoe krijgt ze dat toch elke keer weer voor elkaar?
Kristin Hannah heeft niet per se haar eigen stijl als het gaat om het uiterlijk van haar boeken. Op het omslag van Als de wolven huilen zie je een meer, een meisje en een bos. Ik vul zelf in dat dit Alice moet voorstellen. Eerlijk, het maakt me niet uit hoe een kaft van Kristin Hannah eruit ziet, want ik lees het boek toch wel.
Het verhaal draait eigenlijk om het meisje (Alice) en Julia. Ellen, zus van Julia, heeft een heel belangrijke bijrol, maar ik zou haar niet als hoofdpersoon beschouwen. Ondanks dat Julia Alice helpt, is het juist zo mooi om te zien dat Alice Julia eigenlijk nog veel meer geeft. De auteur heeft dit mooi op papier gezet.
Alle personages worden goed neergezet en krijgen precies genoeg aandacht. Het meisje Alice blijft heel lang een mysterie en dat maakt het verhaal op momenten ook erg spannend. Rain Valley wordt beschreven als een prachtige plek met veel bemoeizuchtige, maar ook grappige bewoners. Dit maakt het verhaal soms wat luchtiger.
Het boek is niet moeilijk te lezen, maar ook niet echt makkelijk. Er wordt regelmatig van perspectief gewisseld, de hoofdstukken zijn vaak lang en er worden regelmatig tijdsprongen gemaakt. Als dat geen probleem is voor je dan leest het verhaal heerlijk weg.
Als de wolven huilen van Kristin Hannah is een absolute aanrader als je van mooie romans houdt. Dit is er eentje om nooit meer te vergeten. Denk je dat het een boek voor jou is?
Liefs!
