M.J. Arlidge is één van mijn favoriete schrijvers en normaal gesproken lees ik al zijn thrillers met enorm veel plezier. De laatste steen is een samenwerking met auteur Steph Broadribb en helaas ben ik over dit boek iets minder positief…
‘Het kan Hannah toch niet zijn? Een getuige heeft haar op het station gezien. De politie heeft gezegd dat ze is weggelopen. Ze kan hier niet liggen.
Ze kan niet dood zijn.’
Flaptekst
‘Als de White Cross Academy wordt gesloopt, komen er veel oud-leerlingen en -leraren kijken. De sloop legt meer bloot dan ze lief is. Als de kelder wordt geruimd, is de menigte getuige van de schokkende vondst van een menselijke schedel. Detective Jennie Whitmore, voormalig leerling van de academie, krijgt de zaak toegewezen. Dit wordt haar eerste grote moordonderzoek en er is geen ruimte voor fouten.
Het stoffelijk overschot wordt geïdentificeerd als Hannah Jennings, een populaire leerling die het moeilijk had op school en vermist raakte tijdens haar laatste jaar. Centraal in het onderzoek naar Hannahs dood staan haar vijf beste vrienden van vroeger, die de kelder gebruikten als uitvalsbasis voor hun fotografieclub. Jennie kende veel van de verdachten persoonlijk en ze is ervan overtuigd dat een van deze vijf weet wat er met de eigenzinnige Hannah is gebeurd. Terwijl Jennie diep begraven geheimen en leugens ontdekt, zitten de vijf verdachten allesbehalve op deze macabere reünie te wachten. En een van hen zou liever een moord begaan, dan te boeten voor de zonden van hun tienerjaren.’
Mijn mening
M.J. Arlidge heeft al heel wat boeken op zijn naam staan en zoekt nu de samenwerking met verschillende auteurs op. Het lijkt mij ontzettend moeilijk om een boek samen te schrijven, maar ik vind het wel heel leuk dat auteurs elkaar op zoeken. De laatste steen heeft hij samen met Steph Broadribb geschreven.
Het omslag van De laatste steen past wel bij alle andere boeken van Arlidge: de titel staat groot op de voorkant gedrukt, donker en duister. Van een afstand zou je dit boek kunnen herkennen. Slim natuurlijk, want Arlidge heeft ondertussen wel een naam opgebouwd.
Het boek heeft in totaal 352 pagina’s en daar draai ik mijn hand over het algemeen niet echt voor om, maar voor mijn gevoel had dit boek 1000 bladzijden en dat is niet echt een goed teken. Het verhaal bleef maar duren…
De laatste steen is een thriller, maar echt spannend heb ik het boek nooit gevonden. De hoofdpersoon werkt voor de politie en moet een zaak oplossen die dicht bij haar staat. Natuurlijk duurt het even voordat je als lezer weet wie de moord gepleegd heeft, maar echt verrassend is het uiteindelijk niet.
Ik vond de hoofdpersoon, Jennie, ook niet echt een pittige persoonlijkheid hebben en dat is voor mij vaak wel belangrijk in een verhaal. Haar band met het slachtoffer kwam eigenlijk veel meer naar voren in het boek dan de moordzaak zelf en dat klopte voor mijn gevoel niet helemaal. Ik heb het boek natuurlijk wel uitgelezen, want zo slecht was het dan ook weer niet.
De laatste steen van M.J. Arlidge en Steph Broadribb is niet het beste werk van Arlidge, maar wel prima om te lezen. Als je niet van bloederige of enge thrillers houdt dan is dit waarschijnlijk een prima boek voor je.
Liefs!
Eén reactie
Jammer dat het boek je een beetje heeft teleurgesteld. Ik moet zeggen dat mij het verhaal ook niet super aantrekt. Dus ik weet nog niet of ik hem wil gaan lezen. Gelukkig heb ik ook meer dan genoeg om te lezen.