Elke dag in maart ga ik een leuke, interessante of persoonlijke vraag beantwoorden: #EDEV (oftewel Elke Dag Een Vraag). Het is 31 maart, dus de laatste dag van de maand en de laatste vraag. De vraag die mij de afgelopen tien jaar vaak gesteld is, ga ik vandaag beantwoorden: Waarom heb ik geen kinderen?
Ik heb hier al vaak over willen schrijven, maar het is nogal een onderwerp. Ten eerste is het wel een erg persoonlijk onderwerp en ten tweede ben ik bang om iets verkeerds te schrijven waardoor ik iemand kwets. Weet alvast dat dat nooit mijn bedoeling zal zijn.
Eigenlijk is het antwoord op de vraag heel simpel: ik heb nooit een kinderwens gehad. Als klein meisje speelde ik met barbiepoppen en Ken en Barbie hadden het heel leuk samen, maar ik vond het maar lastig om daar ook nog een kind bij te betrekken. Toen ik wat ouder werd, speelde ik vaak The Sims en ook dan kwam er geen kind in mijn gezin voor. Vanaf mijn twintigste wist ik eigenlijk wel dat ik bewust kinderloos zou blijven.
Natuurlijk heb ik er vaak over nagedacht, want we worden allemaal opgevoed met het perfecte plaatje van een vader, moeder en wat kinderen. Ik ben erachter gekomen dat mijn perfecte plaatje er heel anders uitziet en ik ben blij dat Mike en ik dat plaatje samen hebben kunnen invullen.
‘Maar jij werkt elke dag met kinderen?’ is een uitspraak die ik vaak hoor. Ja, ik heb ook geen hekel aan kinderen en probeer voor elke leerling elke dag weer het beste te doen. Ik ben, volgens mij, een enorm leuke tante voor mijn nichtjes en neefjes en zal altijd alles voor ze doen met heel veel plezier. Alleen zelf kinderen opvoeden is niet iets waar ik gelukkig van word.
Ik geloof wel dat onze (schoon)ouders het wel eens jammer hebben gevonden, maar ze begrijpen onze keuze ook. Verder heeft nog nooit iemand in onze omgeving het raar gevonden of onbegrijpelijk. Het is ook een keuze waar niemand iets van hoeft te vinden. Wat wel bijzonder is, is dat mijn twee beste vriendinnetjes ook bewust kinderloos zijn. Zij zijn al heel lang mijn vriendinnen, dus we hebben elkaar daar niet op uitgezocht. Gewoon toeval.
Sommige mensen vragen ook of ik bang ben ooit spijt te krijgen. Nee, ik wil al 41 jaar geen kinderen, dus ik weet vrij zeker dat ik geen spijt zal krijgen. Ik heb Mike dit ook vaak gevraagd, omdat ik het heel erg zou vinden als hij wel spijt krijgt op een dag. Gelukkig zitten we nog steeds op dezelfde golflengte ;-).
Ik kan heel lang schrijven over dit onderwerp, maar ik denk dat het wel duidelijk is waarom wij geen kinderen hebben. Het is een bewuste keuze waar we wel vaak over gesproken hebben samen, maar nooit heel lang over hebben nagedacht.
31 dagen, 31 vragen. Wat was het leuk om te doen. Ook wel eens moeilijk, want vragen verzinnen en tijd maken was soms een uitdaging. Ik heb alles met liefde gedaan hoor, dat wel.
Ik hoop dat je het leuk vond om 31 dagen lastiggevallen te worden met al mijn vragen en antwoorden. Heel erg bedankt voor alle ingestuurde vragen, alle berichtjes en natuurlijk bedankt voor het lezen. Nu neem ik even een dagje of twee rust.
Liefs!
6 reacties
Het taboe rondom bewust geen kinderen hebben wordt langzaam doorbroken. Vrouwen zoals jij, die daar open over zijn, helpen daarbij. Ik heb ook nooit een kinderwens gehad. En ben dus ook nooit aan kinderen begonnen omdat het van de maatschappij werd verwacht.
door de maatschappij bedoel ik natuurlijk (misschien kan jij dit veranderen in mijn reactie?)
Mijn dochter en schoonzoon willen ook geen kinderen. Oudste zoon weet het nog niet en de jongste zou wel willen maar dat is op dit moment niet verstandig. Ik snap ze alledrie en vind het helemaal ok. Weet met de kennis van nu ook niet of ik er wel aan had moeten beginnen, maar ben ook wel heel blij met ze.
Wij hebben ook geen kinderen zoals je weet. Genoeg redenen ook waarom we ze niet hebben. Maar je schrijft terecht of dat wel nodig is om je daarvoor te verantwoorden. Ik zou wel meet kinderloze vriendinnen willen, maar dat is nog best lastig.
Het belangrijkste is dat jullie twee gelukkig zijn. ❤️
O, ja iedereen zijn idee er over.
Ik zelf wou nooit kinderen als ik jonger was. Maar een maal ik mijn ideale man leerde kennen wou ik paar kinderen hebben. Jammer genoeg is er maar eentje en gelukkig is dat echt een droom baby en een kind. Ik ben heel blij dat ik er maar bij eentje ben gebleven. Gelukkig versta ik de mensen heel goed die deze kinderwens niet hebben.