Zeven maanden geleden was ik zó blij met mijn keratine hairextensions. Eindelijk lang, vol haar… precies wat ik wilde. Maar nu, maanden later, ben ik vooral verdrietig en wanhopig. Mijn extensions zijn eruit en wat achterbleef is beschadigd en afgebroken haar. Had ik dit maar nooit gedaan.
Waarom ik koos voor keratine hairextensions
Mijn haar is al mijn hele leven een lastig punt voor mij. Het is dun, fijn en ik heb er simpelweg niet veel van. Stylen, volume creëren of een mooie vlecht maken? Dat zat er nooit echt helemaal in. Na jaren tobben besloot ik dat het tijd was om iets nieuws te proberen. Ik verdiepte me in verschillende soorten hairextensions en kwam uiteindelijk uit bij keratine hairextensions. Die zouden – zo werd mij verteld – je eigen haar zo min mogelijk beschadigen. Precies wat ik nodig had, dacht ik. Dus ik waagde de sprong.
Alsof ik een droomkapsel had
De zes maanden dat ik mijn keratine hairextensions had, voelde het alsof ik eindelijk dat droomkapsel had waar ik altijd van gedroomd had. Mijn haar was vol, lang en zat bijna altijd goed – zelfs al ben ik totaal niet handig met styling. Ik voelde me erg zelfverzekerd.
Na drie maanden was ik nog steeds enthousiast, maar toen het moment kwam om de extensions eruit te laten halen, zag ik het meteen: dit had mijn eigen haar geen goed gedaan. Het voelde dunner, brozer en beschadigd. Toch besloot ik opnieuw extensions te laten zetten. Ik was inmiddels zo gewend aan dat volle haar, dat ik mijn eigen haar nauwelijks nog durfde te laten zien.
Keratine hairextensions: de harde waarheid
Begin juli liet ik mijn keratine hairextensions verwijderen en sindsdien schaam ik me diep voor mijn haar. Het is dunner dan ooit, beschadigd en op sommige plekken zo kort dat ik nauwelijks weet wat ik ermee aan moet. En ik moet nog naar de kapper…
Hoewel ik nog steeds evenveel haar heb, is het op willekeurige plekken afgebroken. Een staart maken lukt amper: het lijkt meer op een iel rattenstaartje dan op een normaal kapsel. De enige oplossing? Mijn haar in een knot doen, zodat het zo min mogelijk opvalt. Ik durf niet eens een foto hier op mijn blog te zetten. Sneu toch?
En nu?
Eind augustus ga ik naar mijn schoonzus – zij is kapper – en zij gaat kijken of er nog iets te redden valt. Waarschijnlijk wordt het kort en pittig… en eerlijk? Ik zie daar nu al tegenop. Maar dit is de consequentie en ik zal het ermee moeten doen.
Het enige wat ik kan doen, is opnieuw beginnen en mijn haar de tijd geven om te herstellen en weer te groeien. Het komt vast wel goed… ooit.
Als iemand aan mij vraagt of keratine extensions een goed idee zijn dan zal mijn antwoord altijd nee zijn. Ze beschadigen je haar ontzettend en dat is het echt allemaal niet waard.
Ik ga het nu loslaten, want ik kan er toch niets meer aan veranderen. Ik hoop dat ik hier over een jaar om kan lachen.
Liefs!
2 reacties
Wat vervelend dat je nu een slechte avaring hebt gehad. Laten we hopen dat je eigen haar terug mooie word. Ik duim al vast
Kort en en pittig gaat jou vast goed staan Ilona. Juist iets totaal nieuws gaat je zelfvertrouwen een boost geven. Liefs en zie graag een foto als het zover is. 😘