Ergens in februari kreeg ik een berichtje op Instagram van auteur Jerrad Hoff met de vraag of ik zijn roman Sant’Anna wilde lezen. Omdat ik het heel belangrijk vind om auteurs van eigen bodem te promoten, zei ik ja.
Het heeft even geduurd, omdat ik op dat moment meerdere recensie-exemplaren had liggen, maar vorige week kon ik eindelijk starten in Sant’Anna. Vandaag, op Bevrijdingsdag, deel ik je mijn eerlijke mening.
‘Meer dan drie uur waren er niet nodig om mijn hele familie en alles wat in het dorp leeft te doden. Slechts drie uren waren er nodig om mij en mijn leven voor altijd kapot te maken.’
Flaptekst
Modeontwerpster Chiara Arrighetti verbreekt het stilzwijgen over haar leven. Gaandeweg ontvouwt zich een geheim dat sinds 1944, in het door nazi’s bezette Italië, angstvallig verborgen wordt gehouden.
1994, Lago di Como, Italië. De 61-jarige, zeer succesvolle modeontwerpster Chiara Arrighetti leidt een bestaan waar velen van dromen. Na decennialang te hebben geweigerd om over haar privéleven te praten, besluit ze na de dood van haar ouders een eind te maken aan het stilzwijgen en huurt ze journaliste Francesca in om haar autobiografie te schrijven.
In haar villa aan het Comomeer vertelt Chiara openhartig over haar leven in het naoorlogse Genua, over de eerste successen in het Milaan van de jaren 50, en over de liefde. Terwijl een bijzonder leven aan Francesca voorbijtrekt, onthult Chiara aan de hand van een dagboek ook steeds meer van een geheim dat sinds een augustusdag in 1944, in het door nazi’s bezette Italië, angstvallig verborgen wordt gehouden. Een dag die voor Chiara nooit is geëindigd. Een dag die al een halve eeuw zijn weerslag heeft op de keuzes, de liefde en het geluk in haar leven. Door het gruwelijke dat is gebeurd. En door wat ze toen heeft gedaan.
Mijn mening
Het is puur toeval dat ik dit boek uit heb en kan recenseren op Bevrijdingsdag. Toch is er geen betere dag om dit boek aandacht te geven dan vandaag.
Laat ik beginnen met de omslag van dit boek. Ondanks dat ik de digitale versie heb gelezen, vind ik de omslag erg mooi. Als je het verhaal gelezen hebt dan begrijp je de omslag en past het goed bij het boek. In het boek wordt gesproken over hoe de omslag van de autobiografie van Chiara Arrighetti eruit moet komen te zien en hoe het verhaal vormgegeven moet worden en dat is ook zo toegepast. Leuk detail.
Je leest de (fictieve) autobiografie van Chiara Arreghetti en die wordt opgedeeld in verschillende hoofdstukken: het verhaal van 12 augustus 1944, het begin van haar succesvolle carrière als modeontwerper (vanaf 1952) en het heden (de start van haar autobiografie in 1994). Aan het begin van elk hoofdstuk wordt de tijd duidelijk aangegeven, zodat je als lezer precies weet waar je bent in het verhaal.
Vooral de hoofdstukken van 12 augustus 1944 zijn hartverscheurend en soms erg heftig. Er liepen meerdere keren tranen over mijn wangen. Hoewel het boek fictie is, zijn sommige passages van deze dag gebaseerd op ware gebeurtenissen. Als je dit leest dan begrijp je weer goed waarom wij op 4 mei de doden herdenken en op 5 mei onze vrijheid vieren. Jerrad Hoff windt er geen doekjes om, maakt het niet mooier voor de lezer, maar vertelt het zoals het is. Dat is heftig, maar dat was het ook. Onvoorstelbaar heftig.
De andere hoofdstukken vertellen veel over het leven van Chiara en over de keuzes die zij gemaakt heeft. Alles wat zij doet in haar leven heeft te maken met die dag in 1944. Ik vind dat de auteur de hoofdpersoon ijzersterk neergezet heeft, zonder dat het ooit saai of langdradig wordt.
Ik denk dat Jerrad Hoff dol is op Italië, want het land wordt met heel veel liefde op papier gezet. Persoonlijk kom ik ook erg graag in Italië, dus dat herken ik wel. Het had van mij wel iets minder gemogen en dan vooral alle straatnamen die genoemd werden. Als Chiara van het park naar een gebouw liep dan werden alle straatnamen erbij vernoemd. Voor mij had dit niet gehoeven, want het haalde de vaart uit het verhaal. Dit was het enige minpuntje wat mij betreft.
Verder vond ik de schrijfstijl van Jerrad erg prettig. Het tempo was goed en hij vertraagde op de juiste momenten. Het onderwerp van het verhaal is zwaar, maar er zaten ook luchtigere en grappige momenten tussen. Die afwisseling was erg fijn.
Al met al ben ik zeer positief verrast door Sant’Anna. Ik ben het boek zonder verwachtingen gaan lezen en ik heb op meerdere momenten tranen in mijn ogen gehad. Het boek is met veel liefde geschreven en dat voel je op elke pagina. Ik zal nog vaak terugdenken aan Chiara Arreghetti.
5 reacties
Mooie recensie, ik heb het boek nog niet uit maar ik ben het nu al eens met al jouw punten!
Ben benieuwd naar jouw recensie.
Dank je voor de mooie recensie, Ilona!
Ik moet jou juist bedanken, Jerrad. Ik heb zo genoten van dit boek. Dankjewel!
Graag gedaan en heel fijn!