Vandaag een recensie van een boek dat ik maanden geleden al een keer als tip heb gekregen en nu vond ik het toch eens tijd om De Boekendief van Markus Zusak te gaan lezen. Een heel ander boek dan wat ik normaal gesproken lees, maar soms moet je je horizon verbreden. Benieuwd wat ik ervan vond? Lees mee.
“Laat ik volstaan met te zeggen dat ik op een gegeven moment boven je zal staan, zo vriendelijk mogelijk. Achter mij zal een kleur zichtbaar zijn. Ik zal je zachtjes wegdragen.“
Korte inhoud
Dit verhaal wordt verteld door iets of iemand waar we eigenlijk allemaal een beetje bang voor zijn, namelijk De Dood. Hij vertelt het verhaal van Liesel, oftewel De Boekendief.
Het verhaal speelt zich af in Duitsland ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Liesel wordt als klein meisje door haar moeder achtergelaten bij Rosa en Hans Hubermann in het dorpje Molching. Op dat moment lijkt de oorlog nog ver weg. Liesel is verdrietig, maar pakt haar leventje op, gaat naar school en maakt nieuwe vrienden. Één van haar vrienden is Rudy en al snel zijn de twee onafscheidelijk.
Hans Hubermann leert Liesel lezen en schrijven en Liesel houdt al snel heel veel van haar nieuwe papa.
Ze kan niet genoeg letters en woorden tot zich nemen en Liesel geniet van elk boek dat ze in haar handen krijgt (legaal of illegaal).
De oorlog laat zich steeds meer zien in het dorp en in het gezin. Hans en Rosa maken zich zorgen, maar proberen niets te laten merken aan Liesel.
Totdat er opeens een uitgemergelde man voor de deur staat: Max Vandenburg. Hij is Joods en zoekt een plek om onder te duiken. Omdat Hans een belofte moet nakomen laten ze Max binnen en zorgen ze voor hem.
Liesel geeft Max weer hoop en ondanks de moeilijke situatie waar het hele gezin in zit, maken ze er wat van.
Maar dan komt de oorlog wel heel erg dichtbij…
Mijn mening
In het begin van het verhaal moest ik heel erg wennen aan dit boek. Je weet al vrij snel dat je te maken hebt met een bijzondere verteller, maar ik moest erg wennen aan de stijl. Het is soms van de hak op de tak en daarom kon ik het niet altijd even goed volgen. Ik heb vaak stukjes terug zitten lezen, omdat ik even het spoor kwijt was.
Het boek is opgedeeld in hoofdstukken die worden aangegeven met een titel van een boek. Dat boek zou dan de volgende verovering van Liesel zijn. Deze hoofdstukken werden weer verdeeld in paragrafen met ieder een eigen titel en werden aan het begin van een nieuw hoofdstuk al aangegeven. Hier moest ik eerst ook wennen, maar ik vond het uiteindelijk erg fijn. Aan de hand van de paragrafen ga je zelf al een invulling geven aan wat er komen gaat (en dat klopte nooit natuurlijk).
De verteller van het boek blikt soms ook al vooruit. Zo weet je aan het begin van het boek bijvoorbeeld wie er aan het einde van het verhaal zou sterven. Ik vond dat in dit boek helemaal niet storend, omdat je toch wel het hele verhaal wil lezen.
Ik vond het namelijk een enorm mooi boek en ik heb twee keer met tranen in mijn ogen gezeten. Liesel, Rudy, Hans, Max en zelfs Rosa krijgen tijdens het lezen een plekje in je hart, want het zijn ontzettend mooie mensen. Allemaal op hun eigen bijzondere manier.
De Tweede Wereldoorlog was een verschrikkelijke tijd en we mogen nooit vergeten wat er toen gebeurd is. De Boekendief is een prachtig stukje literatuur en zorgt dat we het nooit vergeten. Het is een ander boek dan wat je misschien normaal gesproken leest, maar echt de moeite waard om op te pakken en te lezen.
