De laatste die sterft is begin dit jaar uitgekomen, maar ik heb deze thriller van Helen Fields nu pas gelezen. Ik ben groot fan van deze auteur en alles wat zij schrijft is goed. Zo ook dit boek, maar het is niet mijn favoriet.
‘Zittend op mijn knieën haalde ik wat stenen weg, beducht voor een steenlawine en het gevaar vroegtijdig mijn eigen graf te graven. Haar lichaam lag in een van de spleten en was afgedekt met een paar grote keien en verder met schalie, kiezels en aarde.’
Flaptekst
‘Het gezin Clark is net verhuisd naar het afgelegen Isle of Mull, een eiland voor de kust van Schotland. Dan raakt de zeventienjarige Adriana vermist. Haar ouders zijn radeloos – de lokale bevolking ziet hen als indringers en de politie is onverschillig – en wenden zich tot privédetective Sadie Levesque om hun dochter te vinden.
Sadie is ontzettend goed in haar werk. Wanneer ze het lichaam van Adriana vindt in een grot, met een kroon van zeewier, beseft ze dat de zaak veel groter is dan ze in eerste instantie dacht. Ze duikt in de geheimen van het eiland, maar komt daardoor ook zelf dichter bij het gevaar. Want wat als Adriana niet de laatste was die stierf?’
Mijn mening
Helen Fields is vooral bekend van haar Callanach-serie en ik raad je zeker aan om deze fantastische serie te gaan lezen. De laatste die sterft is, tot nu toe, haar enige stand alone, maar het zou mij niet verbazen als ook hier nog een vervolg op komt. Laten we het hopen.
Haar boeken hebben een eigen stijl en je zal haar boeken altijd herkennen in een boekwinkel. De titel De laatste die sterft past goed bij het verhaal, maar wordt pas op het einde logisch.
Vanaf de eerste bladzijde leek het alsof ik het verhaal al gelezen had. Dat was niet het geval en ik weet ook niet waar dat gevoel vandaan kwam. Misschien heb ik een boek gelezen met een verhaal dat erop lijkt, maar ik ben er nog niet achter welk boek dat dan is geweest. Gek!
De laatste die sterft is weer een goed boek van Helen Fields. Deze auteur voldoet altijd aan mijn verwachtingen. Het is niet mijn favoriete boek van deze auteur, maar ik heb het zeker niet met tegenzin gelezen.
Het verhaal blijft heel lang spannend, omdat je geen idee hebt hoe het nou eigenlijk zit. Helen Fields stuurt de lezer constant een andere kant op en dat houdt het boek mysterieus en interessant. Uiteindelijk valt de puzzel natuurlijk in elkaar.
Helen Fields is al een paar jaar één van mijn favoriete auteurs en schrijft de beste thrillers. Ook De laatste die sterft is een bijzonder goed boek en kan zo op je tbr-lijstje. Op dit moment moet ik het even zonder Helen Fields doen, want ik heb alle boeken nu gelezen. Hopelijk verschijnt er binnenkort weer een pareltje.
Liefs!
Eén reactie
Klinkt als een fijn boek! Ik hou wel van stand-alone of dan wel boeken die ondanks een serie goed los van elkaar te lezen zijn. Ik had ook eens een boek gelezen waarvan ik bijna heilig overtuigd was dat ik deze al had gelezen. Maar in geen enkel boekenlijstje die ik had, kwam het boek voor. Dus ik denk ook dat ik ooit eens een boek had gelezen wat er sterk op leek.