Het kan niet altijd zomer zijn was mijn eerste kennismaking met Tirza Kingma. Toen Tirza een paar weken geleden vroeg of ik mee wilde doen met de blogtour van haar nieuwste boek Liefs uit China, hoefde ik niet lang na te denken over mijn antwoord. Ik heb eigenlijk helemaal niets met het onderwerp van dit boek, maar beïnvloedt dat mijn mening?
Flaptekst
‘In het zuiden van China wordt in 2009 een jongen geboren met een schisis die niet bij zijn familie kan blijven. In Nederland dromen Tirza en Yke ervan een kindje uit China te adopteren. Samen met hun twee dochters en Tirza’s moeder reizen ze in 2010 naar Kunming, een metropool in Zuid-China, om hun zoon Wen in de armen te sluiten.
Wen groeit op in het Friese Joure. Hij wordt al snel aan zijn schisis geopereerd en volgt een intensief logopedietraject. Zal hij ooit duidelijk kunnen spreken? En hecht hij zich wel goed aan zijn nieuwe gezin? Op zijn zevende komt Wen thuis met een tekening en een duidelijke droom: zijn Chinese vader en moeder ontmoeten. In 2019 vliegt het gezin naar China voor een officiële rootsreis. Ze bezoeken onder andere de finder family en doen een interessante ontdekking. Zijn ze Wens biologische familie op het spoor?’
Mijn mening
Zoals je misschien weet, werk ik al jaren in het onderwijs. Ik ben echt dol op kinderen, maar ben wel bewust kinderloos. Het boek Liefs uit China past daarom misschien niet helemaal bij mij, omdat ik niets heb met het moederschap/ouderschap. Toch heb ik dit boek gelezen en vond ik het interessant en mooi. Ik vertel je zo waarom.
Eerst kijken we eens naar de buitenkant van dit boek. De kleuren geel en rood verwijzen naar China evenals de illustratie van de draak. We zien ook een persoon een kind vasthouden. Er is nagedacht over de kaft en er wordt meteen wat verteld over het verhaal. De titel Liefs uit China maakt het plaatje compleet.
Natuurlijk vind ik het leuk als een auteur mij persoonlijk een berichtje stuurt om te vragen of ik zijn/haar boek wil lezen. Nee zeggen is dan bijna geen optie. Toen ik begreep waar het boek over ging, had ik wel een beetje twijfels. Maar soms moet je even uit je comfort zone stappen en iets nieuws proberen.
Dat heb ik gedaan en ik vond het verhaal van Tirza en haar gezin erg mooi. Wat een groot hart moeten deze mensen hebben en wat heb ik veel respect voor ze. Zoveel liefde.
Tirza Kingma kan schrijven en dat maakt het boek ook prettig om te lezen. Ze heeft een bijzondere weg afgelegd met genoeg hobbels, maar het verhaal wordt niet zwaar omdat ze zo enorm positief is. Het verhaal is eerlijk, ontroerend en dankbaar. Het wordt nooit langdradig, maar er zit een goed tempo in.
Liefs uit China heeft mij een andere kijk op adoptie gegeven en ik vind het heel mooi om zo’n positief verhaal te lezen over dit, misschien wel ingewikkeld, onderwerp. Misschien pak je dit boek niet snel op, maar ik verzeker je wel dat je er geen spijt van zult krijgen.
Tirza, bedankt dat je aan mij hebt gedacht.
Liefs!