Robert Bryndza is één van mijn favoriete auteurs van thrillers. Zijn Erika Foster-serie werd per boek alleen maar beter en ook het eerste deel van zijn Kate Marshall-serie, Zonder gezicht, was om te smullen. Van Boekerij kreeg ik het tweede deel opgestuurd: Schaduwland. Overstijgt Bryndza zichzelf of blijft het een beetje van hetzelfde? Ik zal je er alles over vertellen.
“De man bracht zijn gezicht heel dicht bij het hare. ‘Wil je de sterren aanraken?’ fleemde hij met zachte stem.
Korte inhoud
Kate Marshall heeft haar uitstapje als detective achter zich gelaten en probeert te genieten van de tijd met haar zoon Jake en haar werk op de universiteit.
Samen met Jake gaat Kate regelmatig duiken en bij één van die duiksessies stuiten ze op het lichaam van een jongeman. De politie ziet het in eerste instantie als een ongeluk, maar Kate denkt daar anders over.
Als de moeder van de gevonden jongen Kate om hulp vraagt, gaat Kate samen met haar partner Tristan toch op onderzoek uit.
Vrij snel daarna wordt Magdalena vermist. Een jonge onderzoekster én collega van Tristan en Kate op de universiteit. Dan blijkt dat er al vaker mannen en vrouwen vermist zijn geraakt en nooit meer teruggevonden.
Kate en Tristan bijten zich vast in het onderzoek, maar lijken elke keer weer op een dood spoor te komen.
Geven ze het op of gaan ze deze zaak oplossen? En wat zijn daar de gevolgen van?
Mijn mening
Op Bookstagram kwam ik al een paar keer tegen dat mensen dit boek minder vonden dan de andere boeken van Bryndza. Ik was daarom erg benieuwd of ik het daarmee eens zou zijn. Naar mijn idee wordt Bryndza namelijk alleen maar beter in het schrijven van thrillers.
De omslag van Schaduwland past goed bij het eerste deel van deze serie. Ondanks dat de twee omslagen niet op elkaar lijken, passen ze erg goed bij elkaar. Het fijne van de boeken van Bryndza is dat je de boeken prima apart kunt lezen. Ik raad je dat niet aan, maar dat heeft meer te maken met het feit dat ik de boeken erg goed vind.
Ik heb al veel geschreven over de schrijfstijl van Robert Bryndza. Hij schrijft heel duidelijk, houdt een goed tempo aan en weet precies wanneer hij de tijd in het boek moet vertragen om de spanning te verhogen. Deze schrijver gebruikt veel dialogen, maar dat zie je vaker terug in thrillers. Hij zorgt dat zijn dialogen nodig zijn voor het verhaal en dat ze realistisch overkomen.
De hoofdpersoon Kate kan ik alleen soms niet helemaal begrijpen. Haar gevecht tegen drank snap ik, maar ik vraag me af of het nodig is voor het verhaal. Voor mijn gevoel heeft Kate al genoeg meegemaakt en begrijp ik als lezer wel dat ze getekend is voor het leven. Haar hunkering naar alcohol brengt voor mij niet per se iets extra’s. Het zorgt er ook voor dat ik haar op bepaalde momenten even niet kan uitstaan. Misschien is dat juist de bedoeling ook.
Het verhaal daarentegen vind ik weer erg goed. Het is spannend, soms eng en tot op het laatste moment heb je geen idee wie de dader is. Ik lees vooral ’s avonds en kon dit boek elke avond maar moeilijk opzij leggen. Sommige gebeurtenissen zijn misschien wat overdreven of onrealistisch, maar ik heb me daar niet aan gestoord.
Als ik Zonder gezicht moet vergelijken met Schaduwland dan staan ze voor mij op gelijke hoogte. Als ik ze moet vergelijken met de Erika Foster-serie dan vind ik de Kate Marshall-serie tot nu toe minder goed. Raad ik je Schaduwland aan? Ja, als je van de boeken van Bryndza houdt dan hoort dit boek zeker op je TBR-lijstje. Nog niet bekend met deze auteur? Zoek zijn boeken dan maar snel op =).
Liefs!
