Auteur Rox van der Helm stuurde mij via Instagram een berichtje met de vraag of ik haar nieuwste boek wilde lezen en recenseren. Schuddebuikend je bed in vond ik een leuk boek, dus ik zei al snel ja. De titel Tranen in bed om Oekraïne vertelt al meteen waar het boek over gaat en het lezen van dit boek was niet leuk, maar wel indrukwekkend.
‘HET IS OORLOG.
Mag ik alsjeblieft mijn ogen vastplakken met lijm, zodat ik nog wat langer niet hoef te zien wat er gebeurt in de wereld en de betekenis van deze woorden nog even niet door hoef te laten dringen?’
Flaptekst
Rox van der Helm hield in de eerste fase van de oorlog in Oekraïne een dagboek bij. Over een oorlog die voor veel mensen ver weg lijkt. Op heldere wijze brengt zij de angst en verschrikkingen in beeld. Menselijk en inzichtelijk.
Hoe is het om te leven in een oorlog? En hoe werkt propaganda? Van der Helm sprak Oekraïense vluchtelingen en een Russische vrouw en belicht beide kanten van het verhaal, terwijl ze zelf worstelt met de impact van de oorlog.
Mijn mening
Schuddebuikend je bed in was mijn kennismaking met Rox van der Helm. 31 grappige, korte verhalen met leuke tekeningen waar je als lezer doorheen vliegt. Tranen in bed om Oekraïne is een heel ander boek en Rox laat een volledig andere kant van zichzelf zien.
Vijftig dagen lang, van 24 februari tot en met 15 april, houdt Rox een dagboek bij van de oorlog in Oekraïne. Ze heeft weinig connecties met het land, maar is er vorig jaar wel op vakantie geweest. De oorlog is dichtbij en het gaat haar aan het hart. Ze vertelt hoe zij, als buitenstaander, de oorlog beleeft. Ook heeft zij contact met twee Oekraïners en een Russische vrouw. Hoe beleven zij de oorlog?
Nee, leuk kunnen we dit boek, haar dagboek, niet noemen. Ik vond het op momenten zelfs erg heftig, maar dit is precies de reden waarom Rox haar dagboek laat publiceren. Hoe kunnen wij de oorlog in Oekraïne vergeten als het bijna in onze achtertuin plaatsvindt? Daarnaast worstelt ze met de waarheid. Welk nieuws kunnen we geloven? Wat is propaganda en wat niet?
Toen de oorlog uitbrak op 24 februari 2022 was ik erg van slag. Ik herken mezelf in Rox, omdat ik veel bezig was met de oorlog. Het was het onderwerp van elk gesprek, want Oekraïne is niet ver weg en wat voor impact heeft deze oorlog op de burgers van het land? En wat zou deze oorlog gaan betekenen voor Nederland?
Na een aantal dagen zakte mijn paniek en na een aantal weken keek ik niet meer elk uur naar het nieuws. Maar de oorlog is nog lang niet voorbij en Rox wil niet dat we dat vergeten. Haar boek is eerlijk, hard en vol liefde. Ze neemt geen blad voor de mond en daar moet je als lezer wel tegen kunnen.
Tranen in bed om Oekraïne is geen boek om lekker bij weg te zwijmelen, maar wel om je flink wakker te schudden. Durf jij het aan om dit boek te lezen en de werkelijkheid dichterbij te laten komen?
Liefs!
