Normaal gesproken plaats ik niet twee keer een recensie van dezelfde auteur achter elkaar, maar ik wilde echt heel graag deel zes van de Callanach-serie lezen. Na Perfecte misdaad volgt vandaag mijn recensie van Perfecte moord.
‘Zijn geschreeuw klonk hol in de ruimte. Hij riep om hulp. Stopte, luisterde. Riep weer om hulp, harder dit keer. Stopte, luisterde.
Flaptekst
Bart Campbell weet dat de kans klein is dat hij dit overleeft. Al uren zit hij opgesloten in een zeecontainer. Hij kan zich niet meer precies herinneren wat er is gebeurd, wel dat hij in Edinburgh is gedrogeerd en ontvoerd. Wat hij niet weet is dat het containerschip waarop hij zich bevindt onderweg is naar Frankrijk, waar hem een gruwelijk lot te wachten staat.
Ava Turner en Luc Callanach werken ieder aan hun eigen zaak, totdat blijkt dat beide zaken om mensenhandel draaien. De mensen die naar Frankrijk worden vervoerd worden uitgeruild tegen mensen die naar Schotland worden gebracht. Er staan levens op het spel en het is aan Luc en Ava om te voorkomen dat er nog meer slachtoffers vallen.
Mijn mening
Als je mijn recensie van Perfecte misdaad hebt gelezen dan weet je dat ik het heel leuk vond dat we Ava en Luc nog beter leerden kennen. Helen Fields zoomde als schrijver in op haar twee belangrijkste personages en ik kon niet wachten om hier verder over te lezen.
Helaas werken ze in Perfecte moord aan twee verschillende moordzaken in twee verschillende landen, dus hadden ze minder met elkaar te maken in dit deel. Jammer, maar gelukkig waren de moordzaken zo interessant dat ik nog wel even geduld heb.
Dit is mijn zesde recensie van de Callanach-serie, dus ik kan niet heel veel nieuws meer vertellen. Helen Fields blijft mij verrassen. Niet alleen met haar verhalen, maar ook zeker met haar schrijfstijl. Haar boeken lezen heerlijk weg en ze blijft de lezer boeien. Ook dit boek kon ik moeilijk opzij leggen.
De twee moordzaken in dit boek zijn weer erg bizar en gruwelijk. Je gaat je afvragen hoe Helen Fields functioneert, omdat ze echt bijzondere verhaallijnen kan neerzetten. Bijzonder vreemd, bijzonder akelig en bijzonder eng. Ik moet nog steeds wel eens een zin overslaan, omdat ik de gruwelijkheden niet aan kan. Hoe verzint ze dit allemaal?
Zoals altijd heeft de vormgever goed nagedacht over de omslag van Perfecte moord en past het boek precies bij de rest van de serie. Het prikkeldraad verwijst goed naar beide moordzaken.
Voorlopig is dit even de laatste recensie van de Callanach-serie, omdat ik vanaf nu helemaal bij ben met lezen. Pas in 2023 verschijnt Perfecte wraak, dus tot die tijd moet ik even een andere serie gaan zoeken. Heb je tips?
Liefs!
