Het subgenre Dark Academia lijkt het helemaal te zijn als ik Bookstagram moet geloven. Mijn nieuwsgierigheid werd gewekt en ik kocht het boek Dunbridge Academy: Middernachtsfeest van Sarah Sprinz. Ben ik te porren voor dit genre of kan ik het beter naast me neer leggen?
‘ ” Zit jij op Dunbridge Academy?” vraagt Emma en haar stem klinkt zo eerbiedig dat ik het absoluut zeker weet. Ze is heel erg nieuw. Alleen iemand die de kostschool tot nu toe alleen van de lovende berichten kent, zou dat vragen.
“Ja,” zeg ik.’
Flaptekst
‘Als Emma aan haar avontuur op de Schotse kostschool Dunbridge Academy begint, heeft ze maar één doel. Tussen die eeuwenoude muren hebben haar ouders elkaar ooit ontmoet en nu hoopt Emma er antwoord te vinden op de vraag waarom haar vader jaren geleden spoorloos uit haar leven is verdwenen. Haar avontuur neemt plotseling een andere wending als ze tegen de knappe Henry op botst. Hij heeft hulp nodig met trainen voor het rugbyteam en laat Emma nou net goed zijn in hardlopen. Maar dan neemt hij haar mee op een nachtelijke wandeling door de keldergangen naar de oude bibliotheek en komt er een andere kant van de academie naar boven. Een kant waar intrige en macht de boventoon voeren. In hoeverre heeft dit met haar ouders te maken? Kan Emma het hoofd koel houden in deze slangenkuil?’
Mijn mening
Wat houdt het subgenre dark academia in? Volgens Wikipedia het volgende:
‘Dark academia is een subcultuur die zich bezighoudt met hoger onderwijs, kunst en literatuur, of een geïdealiseerde versie daarvan. De esthetiek concentreert zich op traditionele educatieve kleding, interieurontwerp, activiteiten zoals schrijven / poëzie, oude kunst, klassieke literatuur, evenals klassieke Griekse en gotische architectuur.’ (Bron Wikipedia)
Natuurlijk staat er veel onzin op Wikipedia, maar ik heb verder gezocht en overal komt ongeveer hetzelfde naar voren. Ik weet niet of ik Dunbridge Academy echt vind passen bij dit genre. Ja, het boek speelt zich af op een chique kostschool en de leerlingen kunnen goed leren, maar daar houdt de vergelijking wel op. Slimme marketing, maar ik vind het toch meer een ‘gewone’ roman (Young Adult).
Sarah Sprinz was voor mij nog een onbekende auteur en ik vind het leuk dat ik kennis met haar gemaakt heb. Ze doet me een beetje denken aan Anna Todd en Mona Kasten. Haar manier van schrijven vind ik prettig, maar ze vult af en toe teveel in voor de lezer. Ook miste ik soms wat spanning in het verhaal.
Misschien omdat Emma en Henry allebei erg brave personen zijn. Ik vind ze allebei heel lief, maar voor het verhaal hadden ze iets meer pit mogen hebben. Ze blijven, wat mij betreft, ook te oppervlakkig, waardoor ik niet echt een klik met ze had.
Desondanks heb ik het verhaal wel met plezier gelezen. Ik pakte dit boek makkelijk op en wilde ook wel weten hoe het uiteindelijk af zou lopen. Ik kreeg aan het eind zelfs een traan in mijn ooghoek… Niet verder vertellen hoor 🙈.
Dunbridge Academy: Middernachtsfeest van Sarah Sprinz is een goed boek om te lezen. Het is het eerste deel van een serie en ik verwacht dat het volgende deel spannender zal zijn. Ik kijk ernaar uit. Jij ook?
Liefs!
Eén reactie
Het genre kende ik ook niet, maar het boek klinkt best leuk. Zo eentje voor even tussendoor.