7 januari 2022 – Vijf dagen na mijn laatste dagboek New York schrijf ik pas het einde van onze vakantie. Zo had ik het zelf niet helemaal bedacht, maar de laatste dagen waren vreemd en zaten vol stress. Want wat als je opeens ziek wordt aan de andere kant van de oceaan in tijden van corona?
Ik kreeg last van mijn keel in het nieuwe jaar en ondanks dat mijn zelftesten aangaven dat ik negatief was, werd ik er toch een beetje zenuwachtig van. Om terug naar huis te vliegen hadden we allemaal een negatieve test nodig en hoe meer het einde van de vakantie in zicht kwam, hoe spannender het werd.
Op een avond hebben we ongeveer vijf uur in de rij gestaan om een test te kunnen doen. Het was gigantisch druk en we zagen ook in het nieuws dat de besmettingen in New York enorm aan het oplopen waren.
We hebben een hoop kilometers lopen ijsberen in de hoop een negatieve uitslag te krijgen. We hadden vrijwel meteen besloten dat we onze vlucht dan zouden omboeken, zodat we naar huis konden. Het werd ons te heet onder de voeten.
Uiteindelijk hadden we allemaal een negatieve antigeentest en was KLM bereid om onze vluchten om te boeken. We zijn dus eerder naar huis gegaan, just to be safe.
Ondertussen hebben we ook nog een klein beetje genoten. We hebben lekker sushi gegeten.
Ook moest er opgeruimd worden. Vanwege Covid-19 werden onze kamers niet schoongemaakt, dus moesten we soms zelf even aan de slag. Mike vond het leuk om het vuilnis aan straat te zetten. Wie doet dit nu op vakantie in New York?
De laatste dagen in New York waren erg koud (lees -7), maar wel lekker zonnig. We moesten natuurlijk nog even naar Victoria’s Secret. Misschien weet je dat ik de tassen van Victoria’s Secret spaar, dus ik was helemaal blij met dit nieuwe exemplaar. Ik kreeg er zelfs twee mee #blij!
Ook nog even een cultureel kiekje natuurlijk. Dit is St. Patrick’s Cathedral op Fifth Avenue. Een prachtige kerk op een van de drukste straten van New York. Zeker de moeite waard om naar binnen te gaan.
Dit is trouwens een van de eerste foto’s die Mike met zijn nieuwe telefoon heeft gemaakt. Het is eindelijk gelukt met zijn iPhone 13…
Voordat we onze koffers gingen pakken, wilde Mike nog even een chili dog halen. Net een New Yorker he =).
Als je met mij door New York loopt dan zeg ik ongeveer tweehonderd keer per dag het woord Surburban. Ten eerste omdat ik dat woord fantastisch vind en ten tweede omdat ik die auto erg mooi vind. Je raadt nooit door wat voor auto wij naar het vliegveld gebracht werden… Een Surburban.
Onze laatste stappen in mijn favoriete stad. Hier liepen we naar het vliegtuig toe en van New York weg. De eerste week was fantastisch, maar de laatste dagen waren helaas wat minder. Jammer, maar de perfecte reden om terug naar New York te gaan.
Uiteindelijk hadden we een perfecte vlucht terug naar huis, want hij duurde maar zes uur. Eenmaal thuis zijn we bijna allemaal naar de GGD gegaan om te testen en helaas was mijn test positief.
Het gaat gelukkig goed met me. Ik ben wat verkouden en hoest af en toe, maar daar is prima mee te leven. Alleen mijn energiemetertje is heel laag, dus ik hoop dat dit ook snel zal verdwijnen. Mike zijn uitslagen blijven gelukkig negatief.
Ondanks een abrupt einde van mijn dagboeken hoop ik dat je er toch van hebt genoten. New York is geweldig en ik ben nog net zo verliefd op deze stad als altijd. Ik hoop na het coronatijdperk weer die kant op te kunnen gaan. Nu eerst bijkomen en nagenieten.
Liefs!
4 reacties
Toch leuk je verslag, en ach volgende keer weer beter?
Zeker zo =).
Ik wil je bedanken voor de leuke foto toeren .en je verhalen erbij super leuk.
?
Dankjewel!