Flessenpost van Chantal Claassen zat in het Zin-in-Feelgood-event-pakket van Luitingh-Sijthoff. Zodra ik het boek zag, wist ik meteen dat ik dit boek in mijn zomervakantie wilde lezen. Het boek ziet er namelijk heerlijk zomers uit.
Samen met Jeanet en Judith heb ik een buddyread gedaan via Instagram. Gelukkig zaten wij op dezelfde lijn wat betreft Flessenpost. Benieuwd naar mijn mening over dit boek?
‘Nooit vraag ik om hulp, zelfs niet toen mijn ouders en broertje omkwamen bij de brand. Maar nu smeek ik u. Het gaat om mijn oma. Antje.’
Korte inhoud
Chloë is helemaal klaar met de relatie waar ze in zit en maakt het uit. Ze trekt tijdelijk in bij haar beste vriendin Babs.
Ondertussen gaat ze zo vaak mogelijk naar haar oma Antje, maar ze ziet dat haar oma steeds verder achteruit gaat. Oma heeft nog één wens en dat is haar zus Rita zien en spreken.
Als het Chloë even teveel wordt, pakt ze haar auto en rijdt naar haar favoriete plek: het strand bij Hoek van Holland.
Dronken en verdrietig schrijft ze een brief, stopt die in een fles en gooit de fles in het water. Misschien dat ze tante Rita zo op het spoor kan komen?
Kort daarna loopt ze bij Beachclub Esperanza naar binnen en daar zoeken ze personeel. Chloë trekt de stoute schoenen aan en solliciteert.
Ze wordt aangenomen en dan ontmoet ze Jesse…
Mijn mening
Als je dit boek ziet liggen dan krijg je er meteen een zomers gevoel van. Op de voorkant van het boek zie je een vrouw op een fiets zitten met op de achtergrond het strand en de zee. Als je de omslag zo ziet dan denk je meteen aan een heerlijk feelgoodboek. Ik zou dit boek zeker oppakken in een boekenwinkel.
Het boek wordt omschreven als een feelgoodroman en dat begrijp ik goed. Naast dat het boek echt alle ingrediënten heeft voor een fijn feelgoodboek zit er ook iets meer drama in dan bij een ‘normale’ feelgood. Aan het einde van het boek zat er namelijk een traan in mijn ooghoek.
Ik heb dit boek samen met twee Bookstagrammers gelezen en wij vonden het alle drie een prima boek, maar niet bijzonder. Het verhaal is voorspelbaar, waardoor er weinig spanning in zat. Daarnaast zaten er wat onrealistische stukjes in en persoonlijk vond ik het jammer dat de auteur ervoor gekozen heeft om opeens bij een hoofdstuk vijf dagen over te slaan. (Ik wil niet teveel verklappen, dus ik houd het een beetje vaag zo, sorry.)
De schrijfstijl van Chantal Claassen in Flessenpost is prima. Het boek leest makkelijk weg, het tempo is op de meeste momenten prima en er zitten genoeg stukjes met humor in. Ik had Jesse alleen een ander koosnaampje voor Chloë laten kiezen, maar dat heeft waarschijnlijk met een persoonlijke afkeer tegen het koosnaampje te maken =).
Vond ik het een slecht boek? Nee, helemaal niet. Ik denk dat dit een prima boek is om op het strand te lezen. Een boek waarbij je niet hoeft na te denken en waar je doorheen vliegt als lezer. Een verhaal met een lach en een traan. Dit boek krijgt nog een vervolg en ik ben zeker van plan om verder te gaan lezen. Chantal Claassen heeft mijn nieuwsgierigheid gewekt en ik denk dat zij alleen nog maar beter kan worden.
Heb jij Flessenpost al gelezen of ben je van plan om het te gaan lezen? Ik ben heel erg benieuwd naar jouw mening, dus ik zie je reactie graag tegemoet.
Liefs!
2 reacties
Een recensie naar mijn hart, ik deel jouw mening. Het is een leuk boek maar niet bijzonder.
Precies! Bedankt voor je berichtje.