** Ik heb dit boek gekregen van New Book Collective **
Begin oktober kreeg ik een berichtje van New Book Collective of ik het boek Het tijd hoog, de maan blauw van Jolien Janzing wilde lezen en recenseren. Ik kende dit boek niet, maar was eigenlijk wel nieuwsgierig dus een paar dagen later lag dit boek in de brievenbus. Ik heb het gelezen en ik ben positief verrast. Ik zal je vertellen waarom.
” ‘U bent toch de man die naar Antarctica wilt?’ zei mevrouw Osterrieth net iets te luid.
Korte inhoud
Antwerpen, eind 19de eeuw. Léonie Osterrieth, een schatrijke weduwe, organiseert regelmatig salons in haar stadspaleis in Antwerpen voor kunstenaars, musici, schrijvers en onderzoekers.
Ze is vooral geïnteresseerd in ontdekkingsreizigers en komt de jonge en ambitieuze Adrien de Gerlage tegen.
Hij wil een expeditie doen naar Antarctica en zij besluit hem te helpen. Veel mensen moedigen hem aan, maar verklaren hem ook voor gek. Niemand is ooit op de Zuidpool geweest.
Léonie en Adrien bouwen een hechte vriendschap op, terwijl ze ondertussen geld inzamelen voor de ontdekkingstocht.
Adrien is commandant van het schip Belgica en vertrekt met zijn bemanning vanuit de haven in Antwerpen.
De zware tocht begint goed, maar eenmaal op de Zuidpool begint het toch erg spannend te worden. Ze komen vast te zitten en moeten overwinteren. Maanden zonder daglicht eisen bij elk bemanningslid zijn tol. Ook bij Adrien.
Ondertussen begint iedereen in Antwerpen, ook Léonie, zich zorgen te maken. Het schip zou maar een paar maanden weg zijn.
Terwijl iedereen de moed op aan het geven is, komt er post…
Mijn mening
Ik begon in dit boek zonder verwachtingen. Ik lees niet heel vaak historische romans, maar als ik ze lees dan ben ik vaak blij dat ik ze heb gelezen.
Ook de auteur was voor mij onbekend, maar ondertussen kan ik zeggen dat Jolien Janzing weet hoe ze een goed boek moet schrijven. In het dankwoord geeft ze aan dat ze veel onderzoek heeft gedaan en dat er veel tijd in dit boek is gegaan en dat lees je terug. Ik vind het zo knap hoe ze aan al haar informatie is gekomen, aangezien het boek biografisch geschreven is.
Het verhaal gaat in een sneltreinvaart en dat is iets waar ik wel blij van word. Dit boek ging soms iets te snel misschien, omdat er soms tijdsprongen waren van meerdere maanden. Ik vond de stukken op het schip enorm interessant en had het niet erg gevonden om daar meer over te lezen. Ik kan me ook voorstellen dat er niet meer informatie over te vinden was en dat die tijdsprongen daarom zo groot waren.
Het boek wordt vanuit meerdere perspectieven geschreven en dat zorgt ervoor dat je als lezer niet alleen een band krijgt met Léonie en Adrien, maar ook met een paar bemanningsleden en hun familie. Zo vond ik Emile erg aandoenlijk en bij Roald heb ik een beeld gevormd van een soort grote, vriendelijke reus.. De schrijver pakt dit erg goed aan, want met al deze perspectieven kan het ook een rommeltje worden. Dit was helemaal niet het geval nu.
Léonie heeft mijn hart gestolen, omdat ze als weduwe haar mannetje staat en daar ook heel erg haar best voor doet. Ze regelt haar zaken, maar doet ook, zoals van haar verwacht wordt, aan liefdadigheid. Zij staat haar mannetje in een tijd dat vrouwen nog niet zo onafhankelijk waren als nu. Ik vind dit een mooi thema in het boek.
Ik vond dit een interessant boek en ik ben er erg enthousiast over. Het is biografisch geschreven en dat maakt het voor mij extra boeiend. Het is vlot geschreven, de personages worden goed omschreven en het is op sommige momenten echt spannend.
Als je van geschiedenis houdt en graag romans lees dan zou ik Het tij hoog, de maan blauw zeker aanraden. Het boek heeft mij overrompeld en ik ben New book collective erg dankbaar dat ze mij gevraagd hebben om dit boek te lezen.
Liefs!
