De afgelopen jaren heb ik genoten van de avonturen van Hendrik Groen in het verzorgingshuis in Amsterdam. Helaas kwam daar een eind aan met het laatste boek Opgewekt naar de eindstreep. Gelukkig is Hendrik Groen niet gestopt met schrijven en is er een nieuw boek verschenen: Rust en Vreugd. In dit boek gaat Emma Quaadvliegh aan de slag met haar volkstuintje bij de vereniging Rust en Vreugd. Ze komt er al snel achter dat het helemaal niet zo rustig en gezellig is als dat het lijkt…
‘ “Ik ben zelf wel een beetje van de vrije school, moet ik bekennen. Qua tuinieren dan. Het hoeft voor mij niet allemaal zo netjes.” Van Velzen keek haar aan met een mengeling van minachting en verbazing.’
Flaptekst
Als Emma Quaadvliegh na het overlijden van haar man oude papieren opruimt, vindt ze een vergeten inschrijving terug voor een tuinhuisje op ‘Rust en Vreugd’. Ongemerkt is er elf jaar wachttijd verstreken, ze kan nu elk huisje krijgen dat vrijkomt. Emma wordt bij de eerste bezichtiging op slag verliefd op een gezellig, rommelig tuinhuisje met dito tuin en ze besluit impulsief: ik kan wel wat afleiding gebruiken, ik neem het! Dat ze geen verstand heeft van tuinieren maakt gelukkig niet veel uit, want aardige buren bieden direct hun hulp aan.
Ook de voorzitter van de vereniging komt onuitgenodigd op de thee. Om kennis te maken, maar vooral om haar te wijzen op de regels met betrekking tot de hoogte van de heg, het bestrijden van het onkruid en de verplichte algemeen onderhoudsbeurten. Het gesprek verloopt wat stroef. Emma vermoedt dat de voorzitter haar niet meteen in de categorie ‘nette tuinders’ indeelt.
Al snel blijkt dat het er tussen de tuinders in het prachtige groene paradijs niet altijd even vredelievend aan toe gaat. Toch is Emma vastbesloten er hoe dan ook iets moois van te maken. Maar wilden Adam en Eva dat ook niet?
Mijn mening
Een lange tijd wist niemand wie de schrijver Hendrik Groen was, totdat dit in 2016 bekend werd gemaakt. Peter de Smet gebruikt een pseudoniem, omdat hij zelf niet teveel in de belangstelling wilt staan. Zijn boeken over het leven van Hendrik Groen zijn enorm succesvol, maar helaas is deze vriendelijke bejaarde man in het boek Opgewekt naar de eindstreep overleden. Ik vond de boeken fantastisch, dus vond het erg jammer dat hier een eind aan kwam. Toch is er nu weer een nieuw boek uit.
Rust en Vreugd neemt de lezer mee naar de wereld van de Nederlandse volkstuintjes. We volgen het wel en wee van Emma Quaadvliegh en haar eerste ervaringen bij vereniging Rust en Vreugd. De avonturen van Hendrik Groen in het verzorgingshuis waren erg herkenbaar voor veel mensen die echt in de verzorging zitten. Ik ben erg benieuwd of de wereld van de volkstuintjes ook berust is op de waarheid.
Rust en Vreugd is een kneuterig verhaal en vooral vermakelijk om te lezen. Ik kan me goed voorstellen dat sommige mensen hier helemaal niet van houden, maar ik vind dit soort boeken heerlijk om te lezen.
Ten eerste omdat ik er erg om kan lachen en ten tweede omdat er een boodschap overgebracht wordt. De wereld van de volkstuintjes is een soort mini-maatschappij en laat de lezer zien hoe de wereld op dit moment in elkaar zit. Er zijn dingen die goed gaan, maar er gaan ook echt wel dingen mis. De schrijver maakt dit op een humoristische manier duidelijk.
Het boek leest makkelijk weg en er zit flink tempo in het verhaal. Er gebeurt veel, maar het wordt zo geschreven dat het niet moeilijk of ingewikkeld wordt. De auteur maakt gebruik van korte hoofdstukjes en elk hoofdstukje heeft een eigen onderwerp. Je leest het verhaal vanuit de alwetende verteller; iemand die boven het verhaal staat. We volgen vooral Emma, maar soms ook een bijpersoon in het boek.
Emma is duidelijk de hoofdpersoon in dit boek, maar we leren al snel andere personages kennen. Emma is wel de persoon die het best wordt uitgewerkt en we leren haar gedurende het verhaal steeds beter kennen. Het is een vriendelijke, maar ook pittige, vrouw met een leuk en grappig karakter.
Zoals je al merkt ben ik erg te spreken over Rust en Vreugd. Tijdens het lezen zie ik zo’n volkstuin en hoe het daar reilt en zeilt ook helemaal voor me. Als iemand tegen mij zegt dat het er zo echt aan toe gaat bij de volkstuintjes dan geloof ik dat meteen. Als je van kneuterige en gezellige boeken houdt dan raad ik je Rust en Vreugd echt aan. Lekker in de bank met een bakje thee erbij .
Liefs!
