Keer op keer zag ik de Callanach-serie van Helen Fields op social media voorbij komen en ik begreep al snel dat deze serie uitermate geschikt was voor liefhebbers van de boeken van Bryndza en Arlidge. Ik ben dol op die boeken, dus ik wilde graag in Perfecte resten starten. Helaas had ik er simpelweg de tijd niet voor. Vorige week was het dan eindelijk zo ver en al snel kon ik dit gruwelijke boek niet opzij leggen. Gruwelijk? Ja, gruwelijk!
‘ “Je tandvlees heelt mooi,” zei King op zachte toon. Hij was er trots op dat hij nooit zijn geduld verloor, hoe hard ze ook gilde.’
Flaptekst
Op een afgelegen plek in de Schotse Hooglanden staat een lichaam in lichterlaaie. Al wat achterblijft om het slachtoffer te kunnen identificeren zijn tanden en een reepje stof. Tegelijkertijd schreeuwt een vrouw om hulp in een afgesloten kamer ergens in Edinburgh. Het is Luc Callanachs eerste werkdag bij de Schotse politie en hij krijgt direct een moordonderzoek toegewezen. Net vertrokken bij Interpol wil hij zich graag bewijzen bij zijn nieuwe team en directe collega Ava Turner. De moordenaar is een geduchte tegenstander die vakkundig zijn sporen weet uit te wissen. Het duurt niet lang tot er nog een vrouw wordt ontvoerd; Callanach begint een race tegen de klok om het slachtoffer te vinden voordat het te laat is. Maar het daadwerkelijke lot van de ontvoerde vrouwen is gruwelijker dan Luc ooit had kunnen vermoeden…
Mijn mening
Laten we bij het begin beginnen: de omslag. Er is gekozen voor een omslag die vragen opwekt, want wat zie je nu eigenlijk op de voorkant? Als lezer word je nieuwsgierig gemaakt en dat is altijd goed. Voor mij was het wel meteen duidelijk dat het boek onder de categorie thrillers viel.
Helen Fields was voor mij een onbekende auteur en dat is ook logisch, want dit is haar eerste boek. Ze is tien jaar lang advocaat geweest en daarna heeft ze, samen met haar man, een filmproductiemaatschappij opgericht. Perfecte resten is het eerste deel van de Callanach-serie en ondertussen is deel vijf in het Nederlands vertaald.
Deze serie is inderdaad te vergelijken met de Helen Grace-serie van M.J. Arlidge of de Erika Foster-serie van Robert Bryndza. Ook in dit boek hebben we te maken met een moordenaar en in dit geval gaat Luc Callanach de zaak tot op de bodem proberen uit te zoeken. Dit gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot.
De verhalen van Arlidge of Bryndza vond ik soms al heftig, maar Helen Fields spant toch wel de kroon. Sommige stukken in het boek vond ik luguber, bizar en soms echt gruwelijk en ik heb af en toe maar even mijn ogen dichtgedaan (dit helpt natuurlijk niets als je aan het lezen bent). Toch kon ik niet stoppen met lezen, want dit verhaal is echt ontzettend spannend.
De schrijfstijl van Fields is erg prettig te noemen. Er zit een rap tempo in, de spanning wordt op sommige momenten goed opgebouwd en naast de heftige stukken zijn er genoeg stukken waarbij je even op adem kunt komen. Het boek is verdeeld in hoofdstukken en er wordt af en toe gewisseld van perspectief. In de meeste hoofdstukken gaan we mee met Luc en in de andere hoofdstukken volgen we de moordenaar. Deze afwisseling vind ik heel prettig.
De personages in het boek worden goed uitgewerkt. Zo leren we Luc Callanach steeds beter kennen, maar weten we nog niet alles over hem. Zijn collega Ava Turner leren we ook kennen, maar zij blijft nog een beetje mysterieus. De auteur kiest ervoor om niet teveel over de moordenaar te vertellen, zodat je een beetje blijft zoeken naar zijn motief. Dit zorgt ervoor dat het verhaal spannend blijft.
Ik kan nog heel veel over dit boek vertellen, maar eigenlijk wil ik zo snel mogelijk starten in deel twee =). Ik heb veel te lang gewacht om deze serie op te pakken, dus mocht je graag thrillers lezen dan moet je echt beginnen in deze serie. Wat een topper!
Liefs!
