Mijn laatste recensie is alweer even geleden en dat komt eigenlijk door het boek De Eyckenhof van Jackie van Laren. Ten eerste telt dit boek 552 bladzijden en ten tweede vond ik het moeilijk om mijn aandacht erbij te houden. Ik vertel je vandaag hoe dat kwam.
‘Charlie lacht zachtjes. “Dat klinkt inderdaad als een heel avontuur. Weet u zeker dat ik kan komen?”
“Natuurlijk!” zegt Rosie nog een keer, en dan nemen ze afscheid van elkaar en sluit ze het gesprek af.’
Flaptekst
‘Op bungalowpark De Eyckenhof lijkt alles tegen te zitten. Na het overlijden van de oude baron is het kasteeltje bij het park in verval geraakt, gaat het inkomen van het beheerdersechtpaar zo achteruit dat ze vrezen voor hun pensioen, kan hun zoon Joost het geluk niet vinden en is hun kleinzoon Aloys aan het worstelen met de liefde. Maar als architect Per zich het lot van het kasteeltje aantrekt begint alles te veranderen, zelfs voor de kosmopolitische, ongebonden Per.
Ook Charlie Blum komt op De Eyckenhof terecht als ze een zomerhuisje erft van haar oom, een vermaarde kunstschilder. Ze komt erachter dat hij daar een tweede leven leidde, met de grote liefde die de inspiratie was voor zijn beroemdste kunstwerk. Die ontdekking werpt ook een ander licht op Charlies eigen relatie. Als ze echt gelukkig wil worden, zal ze eerlijk moeten zijn tegen zichzelf en tegen anderen.
Net als Per, Joost en Aloys vindt Charlie op De Eyckenhof iets wat ze niet had verwacht. Een gevoel van thuishoren, van familie en misschien zelf van ware liefde…’
Mijn mening
Jackie van Laren is een bekende auteur op Bookstagram, maar ik had nog nooit een boek van haar gelezen. Een paar weken geleden vroeg uitgeverij Boekerij of ik misschien haar nieuwste boek, De Eyckenhof, wilde lezen. Tijd om kennis te maken dus.
Toen het boek afgeleverd werd, viel me meteen de dikte op (552 bladzijden). Het uiterlijk van het boek is rustig. Je ziet een kasteeltje aan het water en in de verte staat een klein huisje. Als je begint met lezen weet je al snel dat dit het bungalowpark is: De Eyckenhof.
Ik heb enorm lang over dit boek gedaan en dat is niets voor mij. Ten eerste was het enorm druk op mijn werk en kwam ik amper aan lezen toe en ten tweede is het verhaal niet echt spannend. Elke keer als ik het boek oppakte, was ik al snel weer uitgelezen. Dat is helaas niet zo’n goed teken.
Jackie van Laren heeft gekozen voor verschillende verhaallijnen en dat vind ik altijd wel leuk. We volgen Joost, Aloys, Per en Charlie. Rosie en Henk zijn eigenlijk de lijm tussen al deze personages. De verhaallijnen zijn ook allemaal anders en er worden belangrijke thema’s besproken. De auteur heeft hier goed over nagedacht.
Alle personages worden goed neergezet en de aandacht tussen de personen wordt goed verdeeld. Alleen miste ik de spanning. Ik werd niet uitgedaagd om verder te lezen en dat is jammer. Daarnaast legt de schrijver teveel uit, waardoor er weinig ruimte is voor eigen invulling. Ik vind het fijn om het verhaal te vormen in mijn hoofd en daar kreeg ik bijna geen kans voor.
Jackie van Laren laat met De Eyckenhof zien dat ze een verhaal kan schrijven, maar het was helaas geen boek voor mij. Er zullen heel veel mensen zijn die dit een heerlijk boek vinden, maar ik zoek toch net wat meer spanning. Is dit misschien wel iets voor jou?
Liefs!
