Een paar weken geleden kreeg ik een berichtje via Instagram van New Book Collective met de vraag of ik het boek Dood op kasteel Brémont van M.L. Longworth wilde lezen. Omdat ik het leuk vind om nieuwe auteurs te leren kennen en omdat ik ook mijn (lees)horizon wil verbreden, zei ik ja. Helaas bleek dit boek echt niet bij mij te passen.
‘Voordat hij de geest geeft zijn die twee brioches het enige waaraan hij denkt. Dat hij brioches altijd lekkerder heeft gevonden dan croissants.’
Flaptekst
‘Als de edelman en documentairemaker Étienne de Brémont de dood vindt na een val uit het raam van het oude, onbewoonde chateau van de familie, gonst het in de stad van de geruchten. Was het een ongeval, een wanhoopsdaad of moord?
Onderzoeksrechter Verlaque vermoedt boos opzet. Als hij verneemt dat Marine als jong meisje de familie Brémont goed heeft gekend, roept hij haar hulp in. Het altijd zo idyllische Aix-en-Provence lijkt opeens te wemelen van de mensen die van de dood van Brémont geprofiteerd kunnen hebben, onder wie playboy en polospeler François – de broer van Étienne – die diep in de schulden zit en zich inlaat met nogal ongure figuren. Wanneer de speurders hun lijst van verdachten aan het inkorten zijn, sterft er weer iemand. Ditmaal is er geen twijfel mogelijk dat het moord betreft.’
Mijn mening
Dood op kasteel Brémont is het eerste deel van een nieuwe reeks Provençaalse mysteries, geschreven door M.L. Longworth. Deze schrijver was voor mij onbekend en ook het soort boek was vrij nieuw voor mij.
Op de voorkant van het boek zie je een prachtige tuin met in het midden een mooi huis. Ik ga er vanuit dat dit huis naar het chateau van de familie Brémont verwijst. Persoonlijk zou ik dit boek niet zo snel oppakken in een boekwinkel, omdat de omslag mij niet zo aanspreekt.
Natuurlijk hoopte ik dat ik heel erg verrast zou worden door dit boek, maar helaas was dat niet het geval. Dit boek past echt niet bij mij en dat vind ik erg jammer. Ik geloof namelijk wel dat er een groot publiek is voor dit soort boeken.
Het verhaal speelt zich af in het zuiden van Frankrijk en de omgeving wordt heel beeldig en uitgebreid beschreven. De auteur heeft hier veel aandacht aan besteed en je krijgt bijna het idee dat je in Frankrijk bent. Ik vind het heel knap als je de omgeving zo sterk neer kunt zetten.
De personages worden ook erg uitvoerig besproken. Als lezer kreeg ik het gevoel dat elke handeling en elke gedachte precies uitgeschreven moest worden en dat haalt het tempo van het boek heel erg naar beneden. Je leert de personages wel kennen, maar het leest niet fijn en het verhaal wordt daardoor erg langdradig.
Het verhaal zelf vond ik wel interessant. Ik hou wel van een goede thriller of detective en ik was toch wel benieuwd hoe het uiteindelijk zou aflopen. Het wollige taalgebruik zorgde er alleen voor dat ik mijn concentratie er moeilijk bij kon houden en dat ik het boek vaak snel aan de kant wilde leggen.
Voor mij was Dood op kasteel Brémont helaas geen topper, maar ik kan me voorstellen dat sommige mensen het boek juist heel erg goed vinden. Er wordt veel verteld over de omgeving en over de personages en daarnaast is het verhaal ook best wel spannend. Is dit boek wat voor jou?
Liefs!
