Er zat weer een mailtje van uitgeverij Boekerij in mijn mailbox. Deze keer zochten ze recensenten voor het boek Een vleugje Londen van Gaby Rasters. Ik vind het belangrijk om Nederlandse auteurs te promoten, dus ik stuurde al snel een mailtje terug dat ik interesse had. Een paar dagen lag het boek in de brievenbus.
‘ “Nou, dan help ik jou en jij helpt mij!” Ze kijkt hem met haar donkere ogen aan waaruit hij niet kan lezen wat ze nu denkt.
“Als je dat echt meent, dan zul jij jouw eigen koffer moeten pakken.” ‘
Flaptekst
Sinds het overlijden van zijn grote liefde Maggie is Tomas de passie voor zijn werk als parfumeur helemaal kwijt. Maar Maggie heeft hem iets nagelaten: een brief die hij precies een jaar na haar overlijden mag openmaken. In de brief draagt ze hem op naar Londen te reizen en hun liefde te bottelen in een nieuw parfum. Tomas besluit de uitdaging aan te gaan, maar op de luchthaven gaat het al mis: hij raakt zijn koffer kwijt.
Sharons leven neemt een dramatische wending als haar vader wordt opgenomen op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis. Om de zaken nog ingewikkelder te maken, draagt haar vader zijn levenswerk aan haar over: een verzameling verloren koffers die hij wil herenigen met hun rechtmatige eigenaren. In eerste instantie ziet Sharon weinig in het project, maar als ze de jonge Tomas ontmoet, realiseert ze zich dat herinneringen ons dierbaarste bezit zijn. En dat ze misschien wel meer voor Tomas kan zijn dan alleen de vrouw die hem zijn koffer terugbracht.
Mijn mening
De boeken van Gaby Rasters komen regelmatig voorbij op Bookstagram, maar ik had nog nooit een boek van deze auteur gelezen. Het boek Hemelse modder staat al erg lang op mijn TBR-lijstje, maar het is er nog steeds niet van gekomen. Nu de kans voorbij kwam om een boek van Gaby te lezen, moest ik deze wel aanpakken natuurlijk.
Als je naar de omslag van het boek kijkt dan denk je niet snel aan een roman, maar eerder aan een feelgoodboek. Ook de titel, Een vleugje Londen, vind ik meer passen bij een feelgood. Het verhaal daarentegen past beter bij het genre roman. Dat neemt niet weg dat ik de omslag en de titel wel erg leuk vind en ik dit boek zeker op zou pakken in een boekenwinkel.
Wat ik heel erg leuk, en ook wel bijzonder, vind aan dit boek zijn de interesses van de twee hoofdpersonen. Eén van mijn lievelingsboeken is PS. Ik hou van je en ik ben dol op de steden Londen en New York, zowel het boek als de twee steden hebben een belangrijke rol in dit boek. Je zou bijna denken dat ik het zelf geschreven heb =). Maar eerlijk, ik vind het altijd heel leuk als ik herkenbare dingen lees in boeken.
Toch ben ik niet wild enthousiast over dit boek en dat vind ik eigenlijk heel erg jammer. Gaby Rasters heeft een goed verhaal geschreven, maar het komt net niet goed genoeg uit de verf. Een voorbeeldje hiervan is een ruzie tussen Sharon en haar beste vriend Bryan. Als lezer kwam het op mij over als een discussie, maar opeens blijkt het een knallende ruzie te zijn. De emoties van de ruzie zijn dus helemaal niet op mij overgekomen en dit gebeurt op meerdere plekken in het verhaal.
Ik vind het fijn als een auteur een beetje tempo in het verhaal houdt, maar in dit boek gaat het zelfs mij iets te snel. Ik had de emoties willen voelen, de keuzes beter kunnen begrijpen en graag dichter bij de personages willen staan. Een mooi idee voor een verhaal, maar de uitwerking vond ik iets minder helaas.
Hoe moeilijk ik het soms ook vind, ik wil graag mijn eerlijke mening geven. Ik vind Een vleugje Londen ook echt niet slecht, maar ik ben zeker niet omver geblazen.
Mijn mening hoeft niet jouw mening te zijn, dus als je nieuwsgierig bent naar dit boek dan moet je het zeker gaan lezen. Ik ben ook erg benieuwd naar andere meningen.
Liefs!
