Na Eens gegeven wist ik niet of ik nog een boek van Charlotte de Monchy wilde lezen. Ik vond het een leuk boek, maar niet echt bijzonder. Mijn beste vriendin Judith was zo enthousiast over het boek Enkeltje Ierland van deze auteur dat ik het boek wel moest lezen. Spijt heb ik er zeker niet van.
‘Het was toch een beetje griezelig alleen in de auto, ze had het ijskoud en ze was moe. Het plensde nu van de regen. Er moest iets gebeuren. Ze scrolde omlaag tot zijn naam in het scherm stond.’
Flaptekst
Dierenarts Lisa heeft Amsterdam en haar beste vriendin Tess achtergelaten voor een droombaan in het dorpje Brentwood op het Ierse platteland.
Maar eenmaal daar dringt tot haar door dat als ze alleen maar hard werkt en met doorgewinterde boeren op leeftijd omgaat, de kans klein is dat ze ooit nog de liefde van haar leven gaat vinden.
William keert na de dood van zijn ouders terug naar het enorme familielandgoed. Daar krijgt hij te horen dat de erfenis hem pas toekomt als hij kan aantonen dat hij zijn wilde jaren in Londen definitief achter zich heeft gelaten. Daartoe zal hij zich moeten verloven met een geschikte vrouw.
Hij kent in Brentwood niemand die in aanmerking komt behalve misschien de knappe Nederlandse dierenarts. Maar laat er nu één man op de wereld zijn op wie Lisa echt niet zit te wachten …
Mijn mening
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik ben fan van dit boek. Ik ga er niet omheen draaien, want het is gewoon een heerlijke feelgood waar ik ontzettend van genoten heb. Deze auteur heeft met dit boek mijn hart toch een beetje gestolen.
In Toscane had ik net het boek De theewinkel vol geluk van Manuela Inusa gelezen, maar die viel mij een beetje tegen (mijn recensie zal volgende week verschijnen). Judith had het al een paar keer gehad over het boek Enkeltje Ierland en meestal zijn de tips van Juud goed, dus begon ik met lezen.
Meteen na de eerste paar bladzijden zat ik volledig in het boek en werd ik aangenaam verrast door de leuke manier van schrijven van de auteur. Ik heb zo vaak heel hard moeten lachen dat Mike me op een gegeven moment een beetje raar begon aan te kijken. Vaak zijn dat de beste feelgoods.
Natuurlijk, als je de flaptekst van dit boek leest weet je precies welke kant het boek op zal gaan en hoe het boek zal eindigen. Toch vond ik het boek spannend, interessant en pakkend en dat heeft de schrijfster heel het boek goed vol weten te houden. Ik vond het lastig om mijn boek opzij te leggen en dat is ook de reden dat ik het boek binnen 48 uur uit had.
De personages zijn wel uitgewerkt, maar niet volledig. Ik weet vrij weinig van de geschiedenis van Lisa of van William, maar dat is ook eigenlijk niet nodig om goed in dit verhaal te zitten. Ze zijn niet oppervlakkig neergezet en dat vind ik al een dikke plus.
Eigenlijk vind ik dat je dit boek moet lezen als je houdt van fijne feelgoodboeken. Ik kan niets anders zeggen dan dat ik heel blij werd van dit boek en dat merk je ook wel aan mijn (saaie?) recensie. Vanaf nu ga ik zeker meer boeken van Charlotte de Monchy lezen, want wat kan zij leuk schrijven. Lees jij mee?
