Eindelijk heeft Chantal van Gastel weer een fijne roman geschreven: Nu we hier toch zijn. Vanaf de eerste bladzijde zat ik in het verhaal en ik vond het moeilijk om dit boek opzij te leggen. Ik ga je precies vertellen waarom ik zo enthousiast ben.
‘ “Is het elke dag steeds iets moeilijker? Om uit te stappen?”
“Ik zet vier wekkers en snooze drie keer voor het me zelfs maar lukt om uit bed te komen,” antwoord ik zonder hem aan te kijken.
Hij fluit tussen zijn tanden.’
Flaptekst
‘Al tien jaar lang neemt Audrey elke dag dezelfde route naar haar werk. Zodra ze de rotonde naar het parkeerterrein nadert, verandert ze in Audrey van hr. Die Audrey is gemotiveerd en betrouwbaar, drinkt groene thee en maakt iedere dag to-dolijstjes. Maar eigenlijk staat ze op instorten.
Elke ochtend wordt het moeilijker om uit bed te komen; ze gebruikt de snoozefunctie steeds vaker. En telkens als ze de rotonde ziet verschijnen, stelt ze zich voor hoe het zou zijn om gewoon door te rijden en een ander leven te beginnen. Groots en meeslepend, zoals in haar lievelingsfilms. Maar in plaats daarvan doet ze wat er van haar verwacht word. En niemand die haar doorziet.
Tot ze op een maandagochtend Lynx ontmoet. Hij weet vanaf de steiger waarop hij staat te schilderen steeds haar aandacht te trekken en zijn ‘leef in het nu’-mentaliteit wakkert iets in haar aan. Voor één keer besluit Audrey te doen wat ze altijd al wilde. Ze belandt in Parijs. Alleen en zonder plan. Maar misschien is dat precies wat ze nodig heeft…’
Mijn mening
Opeens lag er een pakketje van uitgeverij Boekerij op de deurmat. Gek, want ik wist nergens van. Toen ik het pakket opende, verscheen er een grote glimlach op mijn gezicht.
Het gaat natuurlijk allemaal om het nieuwe boek van Chantal van Gastel: Nu we hier toch zijn. Ik werd meteen enthousiast van het uiterlijk van dit boek en de titel maakte mij nieuwsgierig. Ik had direct zin om te beginnen met lezen.
Het laatste boek dat ik heb gelezen van Chantal van Gastel was Vaarwel Roscoe, maar dat schreef ze samen met haar zus en was een heel ander boek dan dat we van haar gewend waren. Ondanks dat ik heb genoten van dat boek, ben ik blij dat ze weer een (feelgood)roman heeft geschreven. En wat voor één…
Het onderwerp van Nu we hier toch zijn sprak mij meteen aan: Audrey zit in een sleur, weet niet goed wat ze wil, maar wil duidelijk iets anders dan wat ze nu dag in dag uit doet. Zo herkenbaar en heel fijn dat Chantal dit zo goed op papier heeft kunnen zetten.
De schrijfstijl van deze auteur vond ik altijd al goed, maar ik vind dat ze nu een stap extra heeft gezet. Het verhaal is vlot geschreven, leest makkelijk weg en ik heb een aantal keer heel hard gelachen, maar ook zeker een paar tranen gelaten. Ik kon niet wachten om dit boek elke avond weer op te kunnen pakken en dat is altijd een goed teken.
Eigenlijk wil ik niet teveel over dit boek vertellen, want je moet het gewoon gaan lezen. Nu we hier toch zijn van Chantal van Gastel mag je deze lente niet missen, want dit boek wil je lezen als je buiten geniet van het zonnetje.
Liefs!
Titel: Nu we er toch zijn | Auteur: Chantal van Gastel | Uitgeverij: Boekerij | 336 pagina’s |
Eén reactie
Kijk, dan zijn nog eens fijne verrassingen. 🙂
Het klinkt als een leuk boek. Ik merk dat als we meer naar het mooie weer gaan, ik wat meer behoefte krijg aan luchtige boeken, zoals een feel good roman. Dus deze ga ik zeker onthouden.