Regelmatig krijg ik te horen dat ik een mooi lijntje of een prachtig figuur heb. Lief, maar ik denk daar soms echt anders over. Moeilijk ook, omdat ik dat nooit kan uitspreken zonder commentaar te krijgen. Bestaat er iemand die zichzelf wel perfect vindt?
Beautiful isn’t a size
Ik denk dat ik 17 of 18 jaar was toen ik de 55 kilo aantikte op de weegschaal. Met mijn 1.76 meter was mijn BMI te laag. Tot mijn dertigste heb ik altijd rond die 55 kilo gezeten en ik kan je vertellen dat ik dat helemaal prima vond. De mensen in mijn buurt iets minder. Ik heb heel vaak de vraag gehad of ik een eetstoornis had en als ik zat te eten dan was iedereen op mij aan het letten. Nee, ik heb nooit een eetstoornis gehad. Misschien was ik een moeilijke eter, maar als iedereen altijd op je let tijdens het eten dan stop je vanzelf met eten. Ik wel in ieder geval.
Na mijn dertigste kwamen de kilo’s er wat makkelijker aan. Voor iedereen om mij heen heel fijn, maar ik kan je vertellen dat het voor mij wel eens lastig is geweest. Volgens mij zijn er ontzettend veel mensen die balen als ze in gewicht toenemen en ik ben niet anders dan al die andere mensen. Ik bereikte wel een punt dat mijn bmi goed was, maar ik moest wennen aan het feit dat ik voller werd. Volgens mij heel logisch, maar toch is dat het blijkbaar niet. Daarnaast mag je hier bijna niets over zeggen, want waar ‘klaag’ ik over?
Ondertussen zijn we tien jaar verder, zit mijn gewicht rond de 70 kilo en is mijn bmi nog steeds goed. Die 70 is nog prima, maar ik wil er niet boven komen. Heel veel mensen vinden hier iets van, en dat mag, maar ik zeg niet dat ik bij iemand anders die 1.76 meter lang is 75 kilo teveel vind. Maar bij mij wel.
Ieder lichaam, ieder mens, is anders en bij iedereen hoort een ander figuur, een ander getal, een ander gevoel. Volgens mij ben je op je mooist als je goed in je vel zit, als jij tevreden bent met je lichaam, als jij helemaal oké bent met jezelf. En wie ben ik, of wie zijn wij, om daar over te oordelen?
Afgelopen week stond ik op de weegschaal en het vele boksen lijkt resultaat te hebben, want ik tikte de 69 kilo aan. Het liefst zou ik teruggaan naar 65 kilo, maar als ik tussen die 65 en 70 zit ben ik ook al blij. Niet voor een prachtig figuur, niet voor het mooie lijntje, maar puur voor mijn gevoel als ik in de spiegel kijk.
Zullen we wat liever voor elkaar zijn? Als iemand klaagt over zijn/haar lichaam, laat die persoon ook even klagen. Hoe mooi jij iemand ook vindt, niemand vindt zichzelf perfect. Weet dat het voor die persoon iets is waar hij/zij onzeker over is en dat mag er ook gewoon zijn.
Liefs!
6 reacties
❤️
😘
Ik kon ook lang niet aankomen, tot ik aan een antidepressiva moest waarvan je dus altijd een hongergevoel als bijwerking had. Toen ben ik enorm veel aangekomen en nooit meer echt kwijt geraakt. Tja, die medicijnen heb ik al heel lang niet meer maar ik zit helaas tussen de 70 en 75 kg. Net wat te zwaar vond mij. Maar ik krijg het er niet af. Ik baal eigenlijk het meest van mijn buikje. De rest kan me niet zo schelen. Dus als ik die wat platter kan krijgen, zijn die cijfers voor mij maar cijfers.
Soms kan je er ook gewoon niets aan doen. Misschien hoort het buikje ook gewoon bij het ouder worden. Ik kom er ook niet vanaf 😊.
Gewicht is een lastig onderwerp. Ik heb een bmi van 18,5 soms iets minder en soms iets meer. Ik voel me er goed bij. Ik weet dat ik erg slank ben, maar terug naar 30 kg erbij wil ik nooit meer. En een tussenweg… tja….
Zolang jij je er goed bij voelt is het toch helemaal prima, Niekje?