De roadtrip is het derde boek dat ik heb gelezen van auteur Beth O’Leary. Eerder heb ik met veel plezier Tot snel en Veel liefs gelezen. Naar mijn idee slaat de schrijver met De roadtrip een andere weg in en ik vertel je er graag over.
‘Zodra onze ogen elkaar ontmoeten, weet ik dat ik hem hier niet ga achterlaten. Hij weet het ook. Het spijt me, mimet hij naar me.’
Flaptekst
Addie en Dylan hebben elkaar vermeden sinds hun relatie stukliep. Nu moeten ze ongepland 600 kilometer lang een auto delen. Wat er ook gebeurt, deze roadtrip zal niemand ooit vergeten…
Addie en haar zus Deb zijn voorbereid op een epic roadtrip van het zuiden van Engeland, waar ze wonen, naar een bruiloft in Schotland. Snacks, playlist, route: alles ligt klaar.
Eén kleine botsing later, en hun Mini heeft opeens drie extra passagiers: Dylan, Addie’s ex-vriend; zijn beste vriend Marcus, die meer issues heeft dan een gemiddeld weekblad; en de onbekende Rodney, die niemand eigenlijk kent maar die ook een lift naar de bruiloft nodig had.
Wat zal het eerder begeven, de auto of de gespannen vrede tussen de passagiers?
Mijn mening
Beth O’Leary heeft mij met haar vorige boeken verrast, omdat beide boeken een bijzonder plot hadden. In Veel liefs deelden twee vreemden een bed en in Tot snel wisselden de twee hoofdpersonages van huis. De roadtrip heeft ook een bijzondere wending, maar is toch een ander boek dan de vorige twee. Is dit erg?
Laten we starten bij de omslag van dit boek. De voorkant past heel goed bij de titel, omdat je een auto ziet met mensen erin. Het boek past goed bij de andere twee boeken van deze auteur en het is leuk om te zien dat ze haar eigen stijl begint te ontwikkelen. Tot nu toe hebben al haar boeken een titel van twee woorden en ook dat kan ik erg waarderen. Het maakt me nu al nieuwsgierig naar haar volgende boek.
Het boek bestaat uit verschillende hoofdstukken en per hoofdstuk wisselt de auteur van perspectief. We lezen vanuit Addie of vanuit Dylan. Ook wisselt de schrijver af en toe van tijd (toen en nu), zodat je als lezer begrijpt waarom Addie en Dylan zo moeizaam met elkaar om gaan. In het boek wordt duidelijk aangegeven in welke tijd je zit en wie het verhaal vertelt en dat leest erg fijn.
Addie en Dylan worden als personages goed neergezet. Aan het einde van het boek ken je ze aardig goed en heb je als lezer ook een connectie met ze. Ook de bijpersonen zijn goed genoeg uitgewerkt en ze zorgen voor veel vermaak in het boek. Stiekem heb ik een zwak gekregen voor Marcus…
Het verhaal zit goed in elkaar, maar het is voor mijn gevoel anders dan de andere twee boeken van Beth O’Leary. Haar andere twee boeken vond ik vooral erg grappig en origineel en De roadtrip lijkt een stuk volwassener. De auteur gaat dieper in op de problemen van de hoofdpersonen en het boek voelt serieuzer aan. Er zit een stuk minder humor in, maar dat past prima bij dit boek. Ik kan het alleen maar waarderen. Het leest nog steeds als een trein en dat is altijd een compliment voor een schrijver toch?
O’Leary heeft een ander soort boek geschreven, maar naar mijn idee nog steeds in haar eigen stijl. De roadtrip is een roman met een vleugje humor, maar ook met een diepere laag erin. Zeker de moeite waard om te lezen als je van feelgoodromans of romans houdt. Laat je weten wat je ervan vond?
Liefs!
