Vorige week was ik met mijn collega aan het appen die op vakantie is in Domburg. Ze vertelde dat ze aan het genieten was en dat het vooral op het strand zonder WiFi zo fijn was. Voor ik het wist zei ik dat we het eens 24 uur zonder telefoon zouden moeten proberen en ze ging meteen de uitdaging aan. Hoe deze uitdaging bevallen is? Ik vertel je er alles over.
Voorbereiding
Mijn collega en ik hadden afgesproken om onze telefoon om 08:00u uit te zetten. Zo kon zij nog even iets voor het werk betekenen en ik mijn Instapost online zetten. Daarna zouden we onze telefoons volledig uitzetten en ook niet achter een computer of een tablet kruipen.
Van te voren had ik verwacht dat ik hier weinig problemen mee zou hebben, omdat ik mijn telefoon wel vaker een paar uur aan de kant leg. Maar je telefoon even aan de kant leggen, terwijl hij voor het grijpen ligt of geen telefoon kunnen pakken is wel een verschil natuurlijk. Ik was vooral erg benieuwd hoe ik het allemaal zou ervaren.
Daar gaan we!
Ik werd ’s ochtends om 07:00u al wakker, dus ik kon op mijn gemak het nieuws nog even lezen en mijn post voor Instagram online zetten. Om 07:40u nog even een berichtje gestuurd naar mijn collega en toen hebben we allebei onze telefoon om 07:45u uitgezet.
Normaal gesproken eet ik mijn ontbijt aan de bar in de keuken en kijk ik filmpjes op mijn telefoon, maar dat ging nu natuurlijk niet. Ik heb al mijn spulletjes gepakt en mijn ontbijt genuttigd in de woonkamer achter de televisie. Ik ben dol op de Olympische Spelen, dus ik vermaakte me wel.
Al snel wilde ik mijn telefoon pakken, maar dat ging niet. Het is ongelooflijk hoe vaak je (ongemerkt) je telefoon op een dag pakt. Daar kwam ik eigenlijk al snel achter.
Na op mijn gemak gegeten te hebben, ben ik me gaan wassen en gaan aankleden. Normaal zet ik via mijn telefoon de Sonos aan en kies ik mijn eigen muziek, maar nu moest ik het doen met de laatste playlist die ik opgezet had. Toen ik klaar was, werd het tijd om boodschappen te doen.
En toen ging het fout...
Al minstens een half jaar betaal ik mijn boodschappen via mijn telefoon of via mijn horloge. Ik gebruik mijn pas eigenlijk nooit meer. Gelukkig had ik op tijd door dat ik mijn pas mee moest nemen naar de winkel, want ik kon op geen andere manier betalen.
Eenmaal in de auto op weg naar de winkel, bedacht ik me dat ik mijn pincode niet meer zeker wist. Na een poosje na te hebben gedacht, wist ik het wel weer. Gelukkig, dacht ik nog.
In de supermarkt wilde ik gaan zelfscannen, maar mijn bonuskaart staat in mijn telefoon. Het was alweer even geleden dat ik mijn boodschappen bij een ‘ gewone’ kassa af moest rekenen. Ik had al mijn boodschappen in de kar gedaan en ook de handdoeken die ik gespaard had. Op naar de kassa.
Ook daar werd naar mijn bonuskaart gevraagd, maar helaas. Daar gingen mijn koopzegels weer. Toen werd het tijd om te betalen, dus ik pakte mijn pinpas, hield hem tegen het betaalapparaat en toetste mijn pincode in. ‘Pincode geweigerd’
Inderdaad, ik wist mijn pincode echt niet meer. Ik heb nog een tweede poging gedaan, maar ook die was fout. Ik moest er zelf natuurlijk enorm hard om lachen, maar zat wel zonder mijn boodschappen. Zonder telefoon kon ik niemand bellen, geen hulp inschakelen, dus ik ben weer naar huis gereden. Mike vond het hilarisch natuurlijk. Hij gaf me zijn pas en pincode en ik ben weer terug naar de winkel gereden. Sukkel… je bent tegenwoordig zo afhankelijk van dat ding geworden.
De rest van de dag
De rest van de dag had ik geen plannen en ben ik rond en in het huis bezig geweest. Ik heb gelezen, na maanden eindelijk weer eens Animal Crossing gespeeld, de hokken van de dieren schoongemaakt en met Luna gewandeld.
Heel de dag wilde ik even snel het nieuws lezen, op Instagram kijken of mijn mail openen, maar dat ging niet. Ook ’s avonds kijk ik graag op mijn telefoon, want dat was misschien het moment dat ik mijn telefoon het meest miste. In plaats daarvan ben ik gaan lezen en dat was ook prima natuurlijk.
De volgende ochtend mocht ik mijn telefoon weer aanzetten om 08:00u en dat was ook wel weer fijn. Mocht je denken dat je enorm gemist wordt of zelf heel erg veel mist dan kan ik je vertellen dat het allemaal wel meevalt.
Ik heb zelf heel veel meldingen uitstaan, dus mijn scherm zag er niet anders uit na 24 uur:
Conclusie
Zoals ik stiekem wel had verwacht, had ik zonder telefoon veel meer tijd om andere dingen te doen. Zo heb ik echt een tijdje Animal Crossing gespeeld, heb ik veel meer gelezen dan normaal en heb ik lekker gerolschaatst zonder dat het per se op de foto gezet moest worden. Je telefoon in de buurt hebben is een gewoonte geworden. Je pakt het apparaat vaak, terwijl het misschien helemaal niet nodig is.
Natuurlijk vond ik het fijn om mijn telefoon weer aan te kunnen zetten, maar ik vond het ook erg fijn om die afleiding even niet te hebben. Ondertussen weet ik mijn pincode weer, dus kan ik ook fatsoenlijk boodschappen doen =).
Ga ik dit vaker doen? Ja, misschien wel. Het lijkt me namelijk ook wel een uitdaging om het eens een week te proberen. Wie doet er mee?
Liefs!
2 reacties
Ik heb smakelijk gelachen om het vergeten van je pincode ?
Dat had ik weer natuurlijk…