25 maart kwam eindelijk het tweede seizoen van Bridgerton uit op Netflix. Ik heb geprobeerd om de acht afleveringen te verspreiden over een aantal weken, maar helaas mislukte dat al snel. Omdat mijn honger gestild moest worden, heb ik na de laatste aflevering het derde deel van de boekenserie op mijn e-reader gezet: Bridgerton – Een vorstelijk aanbod. Ik had het boek binnen 36 uur uit…
‘ “Ik moet weg,” flapte ze eruit, en toen, zonder verdere waarschuwing, trok ze haar rokken op en rende van het terras af.
“Wacht!” riep hij haar na.’
Flaptekst
Benedict Bridgerton heeft zijn oog laten vallen op Sophie Beckett. Sophie had niet durven dromen dat ze ooit zou binnenkomen op een van Lady Bridgertons befaamde gemaskerde bals. Laat staan dat ze daar haar droomprins zou ontmoeten. Hoewel ze de dochter van een graaf is, wordt Sophie door haar afschuwelijke stiefmoeder als een bediende behandeld. Maar nu, zwierend in de sterke armen van de hartverscheurend knappe Benedict Bridgerton, voelt ze zich net een prinses. Helaas weet ze maar al te goed dat de betovering verbroken zal zijn zodra de klok middernacht slaat. Kan ze Benedict voor zich winnen voor het te laat is?
Mijn mening
Nadat ik het eerste deel van Bridgerton op Netflix had gezien, ben ik begonnen aan de boekenserie. Ik had De ongetrouwde hertog en De verliefde graaf al snel uit. Daarna ben ik even gestopt met de serie, omdat ik wilde wachten op de tv-serie. Ik ben nu heel blij dat ik dat heb gedaan, want ik had echt nog een boek nodig na aflevering 8 van seizoen 2.
De omslag van het boek Een vorstelijk aanbod past goed bij de rest van de Bridgerton-serie. Op alle boeken staat een vrouw afgebeeld en je ziet aan haar uiterlijk en aan haar kleding dat de serie zich afspeelt in een andere tijd. Het is dat ik de serie nu ken, maar anders zou ik dit boek niet snel oppakken in een boekwinkel. Het doet mij een beetje denken aan de Bouquet-reeks namelijk.
Als je net begint met lezen in dit boek dan lijkt het een beetje op een hervertelling van het sprookje Assepoester en ik denk ook dat Julia Quinn hier bewust voor heeft gekozen. Gelukkig gaat het verhaal al snel een andere kant op en wordt het een echt Bridgerton-verhaal.
We lezen het verhaal vooral vanuit het perspectief van Sophie en soms vanuit het perspectief van Benedict. Ik vind het leuk dat Julia Quinn hiervoor kiest, omdat het vanzelfsprekender zou zijn als we het juist vanuit het perspectief van de Bridgerton-familie zouden lezen. De auteur heeft hier heel goed over nagedacht. Natuurlijk begint elk hoofdstuk met een stukje uit het blaadje van Lady Whistledown.
Zoals ik al eerder vertelde, had ik het boek binnen 36 uur uitgelezen. Ik heb er enorm van genoten en ik baalde ervan dat ik het zo snel uit had. Het boek leest heerlijk weg, het verhaal zit goed in elkaar en het tempo in het verhaal is perfect. Natuurlijk zit er een hoop drama in, maar er is genoeg ruimte gemaakt voor humor en romantiek. Ik vind de schrijfstijl van Julia Quinn heel prettig.
Is er iets negatiefs te zeggen over dit boek? Nee, ik denk het niet. De omslag vind ik niet per se mooi, maar het past goed bij het verhaal. Verder heb ik Een vorstelijk aanbod echt met heel veel plezier gelezen.
En nu? Nu ga ik braaf wachten tot seizoen 3 op Netflix verschijnt, voordat ik start met het vierde deel. Volgens verschillende bronnen moet ik wachten tot maart 2023. Zucht…!
Liefs!
2 reacties
Ik ben erg benieuwd naar deze serie. Nu jij zowel (een deel van) de boeken hebt gelezen als de serie hebt gezien, adviseer je me dan de boeken of de serie?
Lezen, kijken, lezen, kijken, lezen =).