Na het boek Schimmen had ik weer zin in een feelgoodboek. Ik heb enorm genoten van De Kleine Bakkerij-serie van Jenny Colgan, dus leek het me leuk om ook Het Cupcake Café te lezen. Natuurlijk had ik dit boek al voorbij zien komen op Instagram en waren de reacties redelijk positief, dus dat kan niet misgaan toch?
‘Het pand zag eruit alsof het daar eigenlijk niet hoorde, een klein paradijsje aan een druk dorpsplein, alsof het uit een andere tijd kwam.’
Korte inhoud
Issy Randall staat bekend om haar heerlijke baksels die ze overal mee naar toe neemt. Haar liefde voor bakken heeft ze van haar opa gekregen die haar, ondanks zijn dementie, allerlei recepten geeft.
Als Issy van de één op andere dag ontslagen wordt, neemt ze een besluit en opent haar eigen Cupcake Café.
Dankzij de hulp van vrienden, kennissen en een erg knappe bankmanager gaat ze voortvarend aan de slag.
Al snel blijkt dat het runnen van een eigen winkel niet zonder slag of stoot gaat en dat ze veel op moet offeren om haar winkel draaiende te houden…
Mijn mening
Op het eerste gezicht ziet Het Cupcake Café er erg leuk uit. Aan de omslag zie je al meteen dat het een boek van Jenny Colgan is en als ik dit boek in een boekenwinkel zou zien liggen dan zou ik het zeker oppakken. De titel spreekt ook aan en je weet eigenlijk meteen al dat het een feelgoodboek is.
De schrijfstijl van Jenny Colgan is prettig en herkenbaar. Geen moeilijke woorden, goedlopende zinnen en realistisch. Al haar boeken die ik tot nu toe gelezen heb, stralen een soort positiviteit uit waar mensen blij van worden. Volg je dromen lijkt altijd haar boodschap te zijn (daar ben ik het zeker mee eens).
Toch vond ik dit boek enorm tegenvallen. Het is lang geleden dat ik zo lang over een boek gedaan heb en dat komt omdat ik het niet spannend vond. Ik werd niet getriggerd om door te lezen en heel vaak viel ik letterlijk in slaap. Ik vind het lastig om een boek niet uit te lezen, maar ik heb het bij dit boek wel vaak gedacht.
De personages zijn wat mij betreft iets te vlak. Izzy lijkt me een lieve meid, maar dat is het dan wel zo’n beetje. Soms kreeg ik een beetje medelijden met haar, omdat ze te goed en te lief was. Er had wat meer pit in mogen zitten. De andere personages werden niet goed genoeg uitgewerkt, waardoor je als lezer ook geen band met zo’n personage kon opbouwen.
Naar mijn idee had dit boek beter een kort verhaal kunnen zijn. Er zit te weinig inhoud in om 248 pagina’s mee te vullen. Jammer, want Jenny Colgan is echt een goede schrijver en ik raad andere boeken van haar zeker aan. Niet alle boeken kunnen een succes zijn natuurlijk.
Misschien ben ik te kritisch, maar Het Cupcake Café was het niet voor mij. Iedereen is en leest anders, dus misschien vind jij dit boek wel erg goed en dan moet je het zeker een kans geven. Ik hoor wel graag wat jij ervan vond =).
Liefs!
