James Patterson en J.D. Barker hebben elkaar helemaal gevonden, want Jeugdzonde is alweer het derde boek dat deze twee auteurs samen hebben geschreven. Van mij mogen ze deze samenwerking nog lang voortzetten, want ook Jeugdzonde is weer een ijzersterke thriller.
Flaptekst
‘Tijdens zijn eerste avond bij het politieteam van Detroit wordt Walter O’Brien naar een plaats delict gestuurd. Een doodsbange jonge vrouw zit weggedoken onder de wastafel, de spiegel is aan gruzelementen. Op het bed ligt een man die overduidelijk geen natuurlijke dood is gestorven. Tijdens de terugrit naar het bureau weet de vrouw te ontsnappen: ze verdwijnt spoorloos. Het is voor de politie onmogelijk om de zaak af te sluiten en voor O’Brien om haar te vergeten.
Jaren later is de inmiddels ervaren O’Brien gepromoveerd tot rechercheur. Hij is nog altijd gefascineerd door de vrouw die hem destijds door de vingers glipte. Dan blijkt dat hij niet de enige is die op zoek is naar de vrouw, die nu de naargeestige bijnaam de Zwarte Weduwe draagt. Langzaam legt hij een reeks dodelijke geheimen bloot die weliswaar niet in Detroit is begonnen, maar, als het aan O’Brien ligt, daar wel degelijk zal eindigen.’
Mijn mening
Toen Mike dit boek op het bureau zag liggen, vroeg hij of ik dit boek voor de tweede keer ging lezen. Eerst keek ik hem vreemd aan, maar later begreep ik het wel. Het omslag van dit boek heeft iets weg van het boek Het vijfde meisje van J.D. Barker; een serie die ik ook met heel veel plezier gelezen heb. Wat een oplettende man hé?
De titel Jeugdzonde verwijst wel naar het verhaal, maar wordt pas later in het boek duidelijk. Lekker mysterieus, zoals we gewend zijn van deze twee schrijvers.
Van James Patterson heb ik eigenlijk nog geen boeken gelezen, behalve De kustmoorden. Van Barker ben ik groot fan. Zijn boek Augustus vind ik echt geniaal. Ik wist dus meteen dat ik Jeugdzonde heel graag wilde lezen, want alle thrillers van hem zijn fantastisch.
Daar schuilt natuurlijk een gevaar in, want er zal vast eens een boek voorbij komen dat zal tegenvallen. Jeugdzonde hoort daar in ieder geval nog niet bij, want ook dit boek vind ik weer prachtig. De gedachtenkronkels van deze twee auteurs zijn amper te volgen. Hoe krijgen ze dit toch op papier?
Het verhaal leest fijn weg, ondanks de verschillende tijden waarin het verhaal verteld wordt. De hoofdstukken zijn vrij kort en dat vind ik altijd prettig lezen, omdat het tempo dan vaak hoog ligt. Als lezer weet je een lange tijd niet welke kant het verhaal opgaat en dat zorgt natuurlijk voor de nodige spanning. Het is moeilijk om dit boek opzij te leggen en dat is een heel goed teken.
Omdat deze twee auteurs alle kanten op gaan, moet je als lezer wel blijven opletten. Ik vind dat niet erg, maar het is dus geen verhaal om even tussendoor te lezen.
Jeugdzonde is weer een erg fijne thriller van James Patterson en J.D. Barker. Ik hoop dat ze snel weer samen aan de slag gaan, jij ook?
Liefs!
2 reacties
Ik heb het wel door, deze kan ik ook aan mijn leeslijst toevoegen. En die wordt sneller langer, dan dat ik het weg lees haha!
Haha, dat is een bekend probleem.