Een paar weken geleden vertelde ik in het eerste deel van Dromen najagen dat ik de eerste stappen had gezet om een onderneming te maken van Gewoon Iloon. Ondertussen ben ik officieel ingeschreven bij de Kamer van Koophandel, maar hoe nu verder? Trots en onzekerheid wisselen elkaar af.
Trots...
Ik heb getekend en dat betekent dat het officieel is: mijn bedrijfje Gewoon Iloon is een feit. Het idee heeft zolang in mijn hoofd gespookt en ik ben erg blij dat ik mijn woorden omgezet heb in daden.
Ik volg mijn hart en dat voelt verdomd goed. Natuurlijk moet het nog echt gaan beginnen en heb ik tot nu toe weinig gepresteerd, maar ik weet wat ik kan en geloof in mezelf. Daarnaast heb ik ook niets te verliezen, want ik heb een leuke baan naast mijn onderneming. Toch ben ik trots en wil ik hier voor de volle 100% voor gaan. Op naar mijn mooiste leven.
...maar er is ook onzekerheid.
Hoe kom ik aan mijn opdrachten? Waarom zouden ze voor mij kiezen? Wie denk ik wel dat ik ben?
Ondanks dat ik ontzettend trots ben op mezelf, ben ik met vlagen erg onzeker. Ik wil zo graag, maar ik moet geduld hebben, een netwerk opbouwen, brutaal durven zijn en laten zien wat ik kan. Gaat me dit allemaal wel lukken?
Onzeker zijn vind ik echt heel stom, maar het overvalt me soms. Ik heb het geluk dat ik mensen naast me heb staan die in mij geloven en dit ook laten merken. Zij tackelen mijn onzekerheid, zodat ik weer vol goede moed aan de slag kan gaan.
Langzaamaan ben ik bezig om mezelf te presenteren aan de buitenwereld. Zo heb ik mijn LinkedIn-account een update gegeven en ook heb ik mijn biografie op Instagram aangepast. Natuurlijk zal ik je op de hoogte houden van het hele proces. Ik heb er zin in!
En wat heb ik verloren als ik faal? Niets, ik kan alleen maar leren en beter worden. Ga ik falen dan? Nee, dat is zeker niet de bedoeling =).
Liefs!
