Fatale waarheid is het zevende deel in de Erika Foster-serie van Robert Bryndza. Ik kan wel zeggen dat ik een fan van deze auteur ben, want ik heb al zijn boeken met veel plezier gelezen. Toch merk ik dat ik wat kritischer ben over dit nieuwste deel.
‘De schreeuw kwam vanachter het linker raam van het onderste appartement. Hij echode nog na in Erika’s oren, toen hij werd gevolgd door een tweede schreeuw, die de haartjes in haar nek overeind deden springen.‘
Flaptekst
‘Als Erika Foster tijdens een avondwandeling een huiveringwekkende schreeuw hoort, gaat ze direct poolshoogte nemen. Ze treft het lijk aan van een vrouw, die op brute wijze is vermoord. Het blijkt Vicky Clarke te zijn, een onderzoeksjournalist met een true crime-podcast.
Erika wordt op de zaak gezet en ontdekt dat Vicky bezig was een podcast te maken over een zedendelinquent die het op studentes heeft gemunt. Als alle documenten en geluidsopnames over de zaak uit Vicky’s appartement gestolen blijken te zijn, vermoedt Erika dat de podcaster is vermoord omdat ze op het punt stond de identiteit van de zedendelinquent te onthullen. Dan wordt er een tweede gruwelijke vondst gedaan in het appartementencomplex, die alles wat Erika over Vicky dacht te weten op losse schroeven zet.’
Mijn mening
De Erika Foster-serie van Robert Bryndza heeft een eigen identiteit. Het omslag heeft altijd een donkere ondertoon en er is (een deel van) een vrouwengezicht te zien. Zijn titels bevatten, vanaf het derde deel, altijd twee woorden. De titel en het omslag horen thuis bij het genre thriller.
Het laatste deel, Doods geheim, kwam uit in januari 2021, dus we hebben het een lange tijd zonder Erika Foster moeten doen. Ik moest ook weer even in het verhaal komen, maar al snel had ik alles weer redelijk op een rijtje.
Vanaf het eerste boek ben ik dol op Erika Foster, dus ik was blij dat ik weer even in haar wereldje mocht duiken. Ik vond de zaak die opgelost moest worden in Fatale waarheid alleen niet heel bijzonder en dat ben ik niet echt gewend van deze auteur.
Begrijp me niet verkeerd, want ik vind Robert Bryndza heel goed schrijven. Zijn boeken lezen makkelijk weg, zijn vaak spannend en hij houdt er altijd een stevig tempo in. Hij zorgt ervoor dat de personages goed neergezet worden en hij besteedt veel aandacht aan zijn hoofdpersonage Erika Foster. Precies genoeg, zodat je nieuwsgierig blijft naar het volgende deel.
Het verhaal was dit keer alleen minder spannend en het heeft me niet verrast. Dat ben ik niet gewend van Bryndza. Desalniettemin heb ik het boek in een paar dagen uitgelezen en kijk ik alweer uit naar het achtste deel. Slecht is het boek zeker niet, maar wel minder sterk dan zijn andere boeken. Jammer, maar volgende keer beter.
Ook na Fatale waarheid ben en blijf ik fan van Robert Bryndza. Als je een liefhebber bent van thrillers dan zal je genieten van de Erika Foster-serie. We zullen even geduld moeten hebben, want er is nog geen zicht op het achtste deel. Ondertussen kunnen we wel aftellen naar het vierde deel van zijn Kate Marshall- serie: Duivelsbocht. Spannende titel wel.
Liefs!
2 reacties
Ik ben het volkomen met je eens. Ik vond er zelfs een stukje humor in. Ik dacht dat hij dit boek als zijn laatste boek zou zien en zou afsluiten met een afscheid van Erika. We hebben ook lang moeten wachten op dit verhaal…
Ik ben ook erg benieuwd hoe het nu gaat aflopen, maar misschien wordt het tijd om er aan eind aan te breien. Lees je de Kate Marshall-serie ook? Die vind ik namelijk steeds beter worden.