Eén van mijn beste vriendinnetjes raadde mij Stille Schreeuw van de Kim Stone-serie aan. Aangezien ik even moet wachten op de boeken van Bryndza, Arlidge en Fields kon ik best met een nieuwe serie beginnen. Komt Angela Marsons nu ook in mijn rijtje favoriete thrillerschrijvers terecht?
‘Toen ze eindelijk haar stem weer terug had, strekte ze haar hand smekend voor zich uit: “Alsjeblieft… alsjeblieft… nee… Ik wil niet dood…” ‘
Flaptekst
‘Vijf mensen staan rondom een ondiep graf. Ze hebben om de beurt gegraven. Een graf voor een volwassene zou nog langer hebben geduurd. Het slachtoffer was onschuldig, maar ze hadden geen keus. Hun geheimen moesten bewaard blijven, ten koste van alles.
Een gewurgde schooldirectrice blijkt slechts het begin van een reeks gruwelijke moorden die de inwoners van Black Country doet huiveren. Na een lugubere vondst in een voormalig weeshuis realiseert detective Kim Stone zich dat de dader van al deze misdaden één en dezelfde is – en dat hij al dertig jaar actief is.
Stone is de enige die de moordenaar kan ontmaskeren, maar ze wordt afgeleid door demonen uit haar verleden. Terwijl zij de duistere gebeurtenissen uit haar jeugd probeert te verwerken, blijft het dodental stijgen…’
Mijn mening
De reden dat ik nog niet aan deze serie was begonnen, is simpel: ik lees op het moment al zoveel series door elkaar en ik ben bang dat ik alles door elkaar ga halen. Daarnaast vraag ik me ook af hoelang ik al die series nog leuk blijf vinden. Ze lijken vaak toch wel een beetje op elkaar.
Als we naar het omslag en de titel kijken van Stille schreeuw dan past het ook helemaal bij de thrillers van nu. Misschien niet heel origineel, maar voor de liefhebber wel herkenbaar.
In Stille schreeuw leren we Kim Stone snel kennen. Misschien zelfs iets te snel. Haar hele levensverhaal kennen we aan het eind van dit boek of wil Angela Marsons dat ons doen geloven?
Ik vind de hoofdpersonage wel een fijne vrouw. Ze is direct, stoer, gevoelig en grappig sarcastisch. Haar team heeft veel respect voor haar en dat snap ik helemaal. Angela Marsons heeft goed nagedacht over haar belangrijkste persoon.
De schrijfstijl van de auteur is prettig. Ze heeft er een goed tempo in gehouden en het verhaal leest makkelijk weg. Het boek telt 384 pagina’s, maar je vliegt er als lezer doorheen. Het is op meerdere momenten ook enorm spannend.
Ondanks dat de Kim Stone-serie niet heel origineel is, heb ik erg genoten van Stille schreeuw. Het is een heerlijke thriller en ik kan niet wachten om de andere delen ook te gaan lezen. Begin jij ook met deze serie?
Liefs!
4 reacties
De series lijken tegenwoordig inderdaad veel op elkaar. Ik ben geen serie liefhebber, maar als de boeken los van elkaar ook te lezen zijn, dan wel.
Ik weet nog niet of de boeken apart goed te lezen zijn. Ik laat het je weten.
Ik vind het soms wel lastig, al die series. Vooral als ik niet door heb dat ik een boek uit een serie ga lezen en het dan ineens al deel 3 is en ik die daarvoor dus nog niet gelezen heb.
Bij mij dus ook erg de voorkeur dat de boeken wel los van elkaar te lezen zijn, met niet al teveel verwijzingen naar vorige delen.
Begrijp ik helemaal.