Eerst moest ik Judith smeken om af en toe een recensie te schrijven en nu krijg ik ze maandelijks opgestuurd. Zo ook de recensie van vandaag over het boek Om nooit te vergeten. Juud was weer zo enthousiast geworden dat ik spontaan een mailtje in mijn mailbox had staan #vindikleuk.
Vandaag dus weer een fijne recensie geschreven door mijn lieve vriendinnetje Judith. Geniet ervan!
” ‘Er is geen muziek maar er klinkt een melodie. Die van ons’ “
Flaptekst
Kailey Crane zit tegenover haar kersverse verloofde, Ryan, in een van de chicste restaurants van Seattle, en realiseert zich hoe gelukkig ze zichzelf mag prijzen. Ze heeft een fantastische baan en tegenover haar zit de geweldige man met wie ze haar toekomst wil delen. Als ze het restaurant verlaten, wordt Kaileys aandacht getrokken door een magere zwerver. Alsof hij haar blik voelt kijkt de dakloze op en met een schok herkent ze Cade McAllister, ooit de liefde van haar leven.
Toen Kailey en Cade elkaar tien jaar eerder ontmoetten, voelden ze zich vanaf de eerste seconde sterk tot elkaar aangetrokken, alsof de een de aanvulling was van de ander. Toen Cade plotseling verdween was Kailey er kapot van, maar ze raapte de brokstukken bij elkaar en ging verder. Nu besluit ze deze schim van haar vroegere geliefde te helpen zíjn leven weer op te pakken, in eerste instantie in het geheim. Al snel beseft ze dat ze voor een onmogelijke keuze staat: hoe ver is ze bereid te gaan voor ware liefde?
Mijn mening
Er staan nog ontzettend veel mooie (althans dat vermoed ik) op mijn to-be-read-lijstje. Sommige boeken staan hier al heel lang op en nog steeds ben ik er niet in begonnen. Vaak denk ik ‘als dit boek uit is dan begin ik in die’ om vervolgens dat boek weer te negeren en soms zelfs voor een boek te kiezen waarvan ik enkele dagen daarvoor het bestaan nog niet wist. Om nooit te vergeten is zo’n boek.
Ik weet niet eens meer waar ik dit boek tegen ben gekomen. Volgens mij was het op Instagram, waarna ik op Bol.com de achterkant van het boek heb gelezen. Ik wist meteen dat ik dit boek wilde lezen, zodra ik mijn andere boek uitgelezen had.
Eerder dit jaar las ik enkele boeken achter elkaar die enorm tegenvielen. Aangezien ik boeken van mezelf uit moet lezen, worstelde ik me er iedere keer doorheen. Om vervolgens in het volgende (bleek later) teleurstellende boek te beginnen.
Eenmaal gestart in dit boek kon ik hem maar moeilijk wegleggen. Ieder vrij moment pakte ik het boek erbij om weer verder te lezen. Ik had hem dan ook in enkele dagen uit. Ik vond het heerlijk om weer zo op te gaan in een boek. Voor Om nooit te vergeten las ik ook een heerlijk boek (Tegen beter weten in), dus hopelijk zit ik weer in de juiste flow.
Het verhaal van Om nooit te vergeten speelt zich afwisselend af in het heden en in het verleden. Bij iedere schakeling hiertussen dacht ik ‘nee, niet switchen, ik wil weten hoe het verder gaat!’ Fans van De Zeven Zussen-serie zullen zich hierin herkennen, denk ik.
Je wordt meegesleept in dit prachtige verhaal waaruit blijkt dat liefde dilemma’s kent en niet zomaar over gaat.
Echter is mij één ding niet helemaal duidelijk in het verhaal; de hoofdpersoon zoekt naar antwoorden en naar mijn idee is één vraag van haar niet beantwoord. Maar misschien heb ik dit niet meegekregen en ligt het aan mij?
Ik zal deze vraag hier niet noemen, omdat ik geen spoiler wil plaatsen. Mocht je het boek gelezen hebben of gaan lezen en je weet het antwoord, laat het dan weten =).
Ik vond het in ieder geval een prachtig boek en ben nieuwsgierig geworden naar de andere boeken van Sarah Jio. Misschien voeg ik dus wel enkele andere boeken van haar toe aan mijn eeuwige to-be-read-lijst…
Liefs!
Volg je Judith al op Instagram? Klik hier!
