Dolly Alderton was voor mij nog een onbekende auteur totdat ik haar boek Schimmen tegenkwam op Instagram. Steeds vaker kwam dit boek in mijn tijdlijn voorbij en dat wekt natuurlijk mijn nieuwsgierigheid. Toen ik het boek tegenkwam in de boekhandel moest het ook meteen mee naar huis.
Benieuwd naar mijn mening over Schimmen? Lees dan verder.
” ‘Het was een heerlijke avond, Nina.’ Hij pakte mijn gezicht vast alsof hij op een parel in een oester was gestuit. ‘En ik weet zeker dat ik met je ga trouwen.’ “
Korte inhoud
Nina heeft haar leventje prima voor elkaar. Haar hobby is haar werk, ze heeft haar eigen appartementje en een prima sociaal leven.
Dan komt ze Max tegen op een datingapp. De twee spreken af en de vonken springen er vanaf. Ze hebben meteen erg veel lol samen en ze kunnen urenlang met elkaar praten. Na die eerste date worden ze al snel een stelletje.
Het gaat drie maanden erg goed, maar dan lijkt Max opeens van de aardbodem verdwenen. Ze krijgt op geen enkele manier contact met hem.
Ondertussen lijkt alles in duigen te vallen. Nina’s vader lijdt aan Alzheimer en haar moeder weet niet hoe ze hier mee om moet gaan, haar beste vriendin heeft het te druk met het perfecte gezinnetje spelen en ze heeft constant ruzie met haar onderbuurman.
Nina weet zich er geen raad meer mee. Zal ze ooit nog geluk vinden?
Mijn mening
Mijn beste vriendin Judith zei pas geleden dat ze dit boek nooit op zou pakken in de boekenwinkel, omdat de kaft haar niet aanspreekt. Grappig, want ik vind de omslag van Schimmen juist wel interessant. De titel van het boek wekt ook mijn nieuwsgierigheid, omdat ik bij Schimmen eerder aan een spannende thriller zou denken dan aan een roman. Als je het boek gelezen hebt dan past de titel erg goed bij het verhaal.
De auteur, Dolly Alderton, kende ik nog niet. Het boek is prima te lezen en dat heeft alles te maken met haar schrijfstijl. Ze zorgt voor vaart in het verhaal, er zit veel humor in en heel veel herkenbare situaties. Vooral de fragmenten tussen Nina en haar vriendin Katherine (moeder van een dochter en zwanger) vond ik herkenbaar en erg grappig.
Het verhaal draait om Nina en zij wordt goed uitgewerkt als hoofdpersonage. We zien het verhaal vanuit haar ogen en lezen wat ze denkt en doet. Haar vader heeft Alzheimer en vooral in de fragmenten met haar vader leren we Nina steeds beter kennen. De andere personages worden een stuk minder belicht en dat is voor dit verhaal prima.
Ondanks dat ik af en toe echt wel heb zitten grinniken en ik Nina echt een leuk personage vind, ben ik niet kapot van Schimmen. Ik kon dit boek makkelijk aan de kant leggen en was soms blij als ik het hoofdstuk weer uit had. Naar mijn idee zit er te weinig spanning in en komt het verhaal niet helemaal goed uit de verf.
Dolly Alderton had misschien het begin van het verhaal beter neer kunnen zetten, zodat het voor de lezer helder was hoe Nina in het leven stond voor Max, want voor mijn gevoel klopt het einde nu niet helemaal met het begin. Naar mijn idee is de boodschap van het verhaal dat je de regie over je eigen leven hebt en het ook prima is als je happy single bent. Deze boodschap komt niet helemaal goed over.
Op Bookstagram kwam ik heel veel positieve recensies tegen, dus misschien ligt het ook wel aan mij. Het is een vermakelijk boek en er zit, naast het nodige drama, ook genoeg humor in. Voor mij was het misschien geen topper, maar ik kan me voorstellen dat andere boekenwormen het een heel goed boek vonden. Mocht je nieuwsgierig zijn dan raad ik je aan om het boek zeker te gaan lezen. Laat je dan weten wat je ervan vond?
Liefs!
