Vrijdag 2 september, 15:00 uur
Tijd om naar huis te gaan. De eerste drie dagen van het nieuwe schooljaar zaten erop en ik was klaar om 5 september te starten. Na een gezellige barbecue met collega’s vond ik het tijd om naar huis te gaan en te gaan genieten van het laatste weekend van de vakantie.
Vrijdag 2 september, 15:15 uur
Waar heb je geen zin in als je op vrijdagmiddag naar huis rijdt? Precies, file. Helaas stond ik er wel in. Balen, maar gelukkig is er altijd muziek in de auto.
Vrijdag 2 september, 15:25 uur
Shit, die vrachtwagen komt wel heel dichtbij. Boem! Klaar.
Het ongeluk
Niet schrikken, het is echt allemaal heel erg meegevallen. Terwijl ik in de file stond en remde, reed de vrachtwagen achter mij tegen mij aan. Het tempo was laag, dus ik kon gewoon mijn auto op de vluchtstrook zetten en uitstappen. De schade aan mijn auto valt heel erg mee en dat is best bijzonder, want mijn kleine Aygootje heeft toch een grote vrachtwagen tegen zich aangekregen.
De chauffeur en ik zijn naar een veiligere plek gereden en hebben alle papieren netjes ingevuld. Voor mij was het de eerste keer dat ik schadeformulieren moest invullen, maar het is allemaal gelukt. De chauffeur had bijna geen schade en nergens last van, maar ik had meteen hoofdpijn. Van de schrik en de adrenaline, dacht ik…
'Bel de dokter, schat'
Ondertussen was Mike al in de auto gestapt en op weg naar mij, maar ik belde hem om te zeggen dat ik weer ging rijden. We spraken even af bij een benzinepomp, omdat hij me graag even wilde zien.
Hij zag dat ik constant aan mijn nek zat en ik merkte zelf ook dat mijn hoofdpijn alleen maar erger werd. Eenmaal thuis stond Mike erop dat ik de huisarts belde, dus dat heb ik gedaan. Ik moest voor de zekerheid even langskomen.
De hoofdpijn werd erger, mijn nek was stijf en ik had last van licht en geluid. Gelukkig was ik de enige in de wachtkamer, zodat ik even rustig op adem kon komen.
De dokter vertelde me dat ik een hersenschudding en een whiplash had. Ook wilde ze dat ik foto’s liet maken van mijn nekwervels. Haar advies? Paracetamol, naproxen, fysio en heel erg veel rust.
Rust, rust, rust
Soms ben ik wat naïef, want ik dacht dat ik na een nachtje slapen en wat paracetamol wel weer de oude was, maar helaas werkte dit niet zo. Op zaterdag moesten we terug naar het ziekenhuis om foto’s te maken en gelukkig was daar niets op te zien. De rest van het weekend heb ik als een dood vogeltje in mijn bed gelegen en op maandag stortte ik een beetje in. Ik kon niet lezen, geen tv kijken, niet naar mijn telefoon turen… vrijwel niets. Slapen, muziek luisteren en af en toe een beetje zielig zijn hebben me door de dagen heen gesleept. Thuis werd er heel erg goed op mij gelet door mijn schoonvader en Mike, daarnaast werd ik elke dag verwend door bloemen, kaarten, chocolade en ballonnen. De liefde die ik kreeg van familie, vrienden en collega’s was overweldigend.
Twee weken later
Ondertussen ben ik nu twee weken verder en gaat het gelukkig een stuk beter, maar ik ben er nog niet. Deze blog schrijf ik bijvoorbeeld in delen, omdat ik nog niet zo lang achter de computer kan zitten.
Ik ben in ieder geval weer elke dag aangekleed, kan wat huishoudelijke dingen doen, heb zelf weer autogereden en maandag ga ik weer een beetje werken. Zodra ik teveel doe, zegt mijn lichaam al snel dat ik moet stoppen en als ik niet luister dan krijg ik de rekening al snel gepresenteerd. We doen het dus nog maar even rustig aan en hopelijk ben ik snel weer de oude.
Na twee weken stilte vond ik het nodig om even tekst en uitleg te geven. Daarnaast heb ik het bloggen enorm gemist. Vanaf nu hoop ik mijn ritme weer rustig op te kunnen pakken, maar als er een keertje geen artikel verschijnt dan weet je in ieder geval waarom.
Liefs!
12 reacties
Ah je maak mee in het leven.
Maar gelukkig kunnen we weer
Genieten van je blogjes en week in foto’s en je gezelligheid 😊
Ik hoop dat je gauw weer opgeknapt bent
Rustig aan groetjes 😘
Dankjewel, schoonpaps!
Tjonge wat naar Ilona! Fijn dat je langzaam weer terug komt en ook weer dingen kunt doen, maar neem je tijd. Je lijf is belangrijk 💞 Beterschap and good to have you back!
Liefs!
Nancy
Dankjewel, Nancy. Ik doe mijn best, maar dat is soms best lastig.
Heel veel beterschap! Neem je tijd en luister naar je lichaam. Alleen dan knap je snel op😘
Dankjewel, lief!
Sterkte zussie. Goed dat je weer aan het schrijven bent.
😘
Kus!
Dat is schrikken zeg! Goed naar je lichaam luisteren, hoor. Veel beterschap!
Dankjewel, zal ik doen.
Jeetje wat schrikken! Heel veel beterschap! Ik weet uit ervaring dat goed naar je lichaam luisteren en rustig aan doen het beste medicijn zijn, dus pas goed op jezelf. Sterkte!
Dankjewel, Ilse! Ik doe mijn best =).