Ben je nog op zoek naar een goed boek voor op je verlanglijstje? Misschien is de thriller Stille angst van Robert Bryndza iets voor je. We kennen deze auteur van zijn bekende Erika Foster-serie en zijn iets minder bekende Kate Marshall-serie, maar met Stille angst laat hij zien dat hij ook zeker een spannende standalone kan schrijven.
Flaptekst
‘Toen dokter Maggie trouwde met een zoon uit de invloedrijke familie Kendall, wist ze dat het gezin geheimen had – alle families hebben die. Maar ze had niet verwacht dat het grootste geheim zou worden bewaard door de man van wie ze hield.
Wanneer haar echtgenoot Will wordt doodgeschoten in hun huis in Londen, denkt Maggie dat hij slachtoffer is van een fatale inbraak. Dan vertelt de politie haar het schokkende nieuws dat Will zelf de trekker heeft overgehaald. Maggie wordt verscheurd door verdriet.
Na de begrafenis reist Maggie naar hun vakantiehuisje waar ze een verontrustende brief vindt die is geschreven door Will en die aanwijzingen bevat voor een duister geheim. Als Maggie de puzzelstukjes bij elkaar legt, ontdekt ze dat Wills dood verband houdt met iemand uit zijn verleden… Iemand die tot het uiterste zal gaan om Maggie stil te houden.’
Mijn mening
Stille angst van Robert Bryndza past helemaal in het thema van zijn andere boeken. We zien een duistere achtergrond met een hoofd van een persoon (Maggie?) en wat verder weg de zee met een bootje in de verte. De titel staat groot op het omslag evenals de naam van de auteur. Precies zoals we de boeken van Bryndza kennen.
De titel heeft twee woorden, een bijvoeglijk- en een zelfstandig naamwoord, ook zoals we het gewend zijn. De titel past goed bij het boek en kan op meerdere manieren uitgelegd worden.
Voor het eerst een boek van Robert Bryndza waarin we echt maar één persoon volgen. Vanaf de eerste bladzijde volgen we Maggie en hier wordt niet vanaf geweken. Geen rechercheur, geen detective, maar gewoon het verhaal van één van de slachtoffers. Fijn om ook weer eens een ander soort thriller te lezen.
We leren de hoofdpersonage goed kennen, maar toch ook weer niet. Er zijn namelijk weinig flashbacks, waardoor ook Maggie enigszins geheimzinnig blijft. Voor het verhaal is dat niet belangrijk, want we weten genoeg. Alle andere personages leren we amper kennen en dat is ook niet nodig.
De eerste honderd bladzijden vond ik heel spannend en daarna werd het verhaal wat langdradig. Er gebeurde in een korte tijd heel veel en het werd een beetje ongeloofwaardig. Gelukkig kon ik het boek vanaf de laatste honderd pagina’s niet meer opzij leggen, omdat ik toch graag wilde weten hoe het verhaal zou aflopen.
Robert Bryndza kan schrijven en dat weet ik al een hele tijd. Ook in deze standalone laat hij weer zien dat hij de lezer geboeid kan houden. Misschien niet zijn beste boek, maar ik heb het weer met plezier gelezen.
Stille angst is een ander soort thriller dan dat we gewend zijn van Robert Bryndza. Hij laat met dit boek zien dat hij nog veel meer in zijn mars heeft. Ligt dit boek deze kerst onder jouw kerstboom?
Liefs!
Eén reactie
Ik heb het boek op mijn leeslijst gezet! Toch wel benieuwd. Ik vond Meisje in het Ijs ook zo goed!