Na Moordgids voor lieve meisjes en Lief meisje, kwaad bloed is het tijd voor Zo lief als de dood; het laatste deel van de Pip Fitz-Amobi-serie. Ik lees niet vaak Young Adult-boeken, maar voor auteur Holly Jackson maak ik graag een uitzondering. Ook deze keer stelt ze mij niet teleur.
‘Ze probeerde het weer en voelde zichzelf loskomen van haar eigen lichaam. Ze zweefde weg.
Duisternis. En zij, zij werd erin meegezogen.’
Flaptekst
‘Detective Pip Fitz-Amobi is inmiddels wel gewend aan online-doodsbedreigingen. Maar er is er een die haar niet loslaat, iemand die maar blijft vragen: Wie gaat er naar jou op zoek wanneer jij vermist raakt? En de bedreigingen zijn niet alleen online, Pip heeft een stalker die weet waar ze woont. De politie weigert iets te doen en dan vindt Pip zelf een link tussen haar stalker en een lokale seriemoordenaar. De moordenaar zit al zes jaar in de gevangenis, maar Pip vermoedt dat de verkeerde man gepakt is…’
Mijn mening
Helaas, het is klaar. Als lezer moet ik nu afscheid gaan nemen van Pip Fitz-Amobi, haar leuke vriend Ravi en haar spannende avonturen. Holly Jackson, hier zijn wij toch nog niet klaar voor?
Zo lief als de dood is met 528 bladzijden het dikste boek van de driedelige serie en heeft weer een hele andere omslag dan de andere twee boeken. Toch zie je wel meteen aan de opmaak dat de drie boeken bij elkaar horen. Daarnaast sluiten de titels goed op elkaar aan. Hier is goed over nagedacht.
Ondanks dat het een flink boek is, heb je hier als lezer geen erg in. Je vliegt van bladzijde naar bladzijde, omdat het verhaal weer erg spannend is. Als lezer zie je het verhaal vanuit het perspectief van Pip en dit perspectief verandert nooit. Dit zorgt ervoor dat je Pip ondertussen al goed kent en haar eigenaardigheden voor lief neemt.
Het lukt Holly Jackson goed om de aandacht van de lezer vast te houden en om de spanning in het boek goed te verdelen. Als je de andere twee delen hebt gelezen, weet je ook dat er iets gaat gebeuren en leef je daar naartoe. De auteur weet dit, dus hoeft niet gelijk alles weg te geven.
Persoonlijk vind ik de schrijfstijl van de schrijfster heel prettig. Holly Jackson houdt het tempo van het verhaal hoog, alles is heel goed te volgen en het taalgebruik is realistisch en makkelijk. Ik kan me goed voorstellen dat jong en oud goed uit de voeten kunnen met dit boek (en de hele serie).
Is er dan niets negatiefs te zeggen over Zo lief als de dood? Van de drie delen vind ik het eerste boek Moordgids voor lieve meisjes nog steeds het beste deel, omdat ik echt verrast werd door het verhaal. Deel twee en drie kunnen daar niet aan tippen.
Het verhaal van Pip Fitz-Amobi is in Zo lief als de dood afgerond en afgesloten. We moeten verder zonder haar, maar laten we hopen dat Holly Jackson snel weer wat nieuws voor ons in petto heeft. Wat kan deze auteur verhalen schrijven!
Liefs!
